در مورد اول غالباً نرگس زودرس می‌شود، طبیعتاً این گیاه در روزهای آخر سال و آغاز بهار گل می‌دهد، لیکن می‌توان فصل گل آن را به مدت چند ماه به جلو انداخت. در جهان ده نوع مختلف نرگس وجود دارد که در هر نوع واریته های مختلف تاکنون پرورش‌یافته و تکثیرشده‌اند. این انواع بستگی به درشتی و کوچکی گل طبقه‌بندی‌شده‌اند. بزرگ‌ترین و درشت‌ترین گل نرگس دارای گل‌های شیپوری شکل به رنگ زرد طلایی است. انواعی که در یاران پرورش داده می‌شود متفاوت و احتمالاً از گونه پوتیکوس است. ازدیاد نرگس از طریق کاشت بذر برای به دست آوردن واریته ای جدید صورت می‌گیرد، و به‌طورمعمول نرگس به‌آسانی از طریق تقسیم پیاز تکثیر می‌شود. در اواخر تابستان و در پاییز قبل از اینکه نرگس شروع به برگ دادن کند و یا زمانی که‌برگ‌ها هنوز کوچک‌اند پیاز را از خاک درمی‌آورند و پیازچه‌ها را از پیاز اصلی جدا می‌کنند؛ در نرگس این عمل به‌آسانی صورت می‌گیرد. در محل جدید باید پیازها در خاک سبک ماسه‌ای کشت شوند. نرگس مناسب کاشت در باغ‌های صخره‌ای است. باغچه‌های نرگس را باید وجین کرد و این عمل در فصل پاییز و قبل از رشد برگ‌ها انجام می‌شود. در بهار نیز وجین به نحوی صورت می‌گیرد که به برگ‌های سبز نرگس صدمه‌ای نرسد. کشت نرگس در باغات از این نظر جالب است که در پاییز با خزان سایر بوته‌ها و گیاهان ، نرگس رشد و نموش را آغاز کرده، طراوت باغ را حفظ می‌کند و در زمستان و اوایل بهار زیبایی خاصی با باغ می‌بخشد در کرج واریته ای از نرگس پرپر و بسیار معطر کشت و کار می‌شود که خیلی زودرس است و در دی‌ماه همه‌ساله گل می‌دهد.
