نام فارسی: سنجد

نام انگلیسی: Oleaster

نام علمی: Elaeagnus Angustifolia

خانواده: Elaeagnaceae

نوع:  درخت خزان دار

اندازه (متر): 15 ارتفاع * 15  گستردگی

فرم: گرد

بافت: نرم

رنگ برگها: سبز تیره در سطح برگ و خاکستری در زیر برگ

فصل گلدهی: اواخر بهار

کاربرد در محوطه سازی ها: -

رنگ گلها: زرد

سرعت رشد: متوسط

نیاز به آبیاری: متوسط

مقاومت به سرما: بالا

نیاز های نوری: آفتابی

توضیحات در مورد گیاه سنجد:

سنجد درختی است بومی اسیای غربی و اروپا تا هیمالیا پراکنده شده است. در ایران نیز در نواحی استپی کشور به صورت خودرو یافت می شود. برگها کاملا کشیده و بدون دندانه هستند. قسمت زیرین برگ خاکستری است در صورتی که سطح رویه آن سبز تیره است.

گل ها کوچک، زرد رنگ و معطر هستند. شاخه ها اغلب خاردار بوده و گاهی به علت تعدد تنه، گیاه به صورت در ختچه ظاهر میشود. سنجد گیاهی است که به خشکی خاک . وزش باد های شدید مقاوم است. از این در خت برای کنترل باد، حرکت شن های روان و کولاک زمستانه به وفور استفاده می شود. از لحاظ دید سنجد به علت داشتن برگ های سبز خاکستری و شاخه هایی که در همه جهات رشد می کنند و همچنین دارا بودن میوه های رنگین مورد توجه است. در اغلب خاکها رشد میکند. با کاشت متراکم درختان سنجد به خوبی میتوان از آن به عنوان پرچین در اطراف باغها استفاده کرد. علاوه بر آن سنجد با ایجاد بافت متراکم به خوبی به صورت یک مانع محکم در برابر عبور و مرور عمل می کند.

روش های تکثیر و ازدیاد درخت سنجد:

بذر ها در فصل پاییز در فصل پاییز کاشته میشوند و یا بعد از تیمار سرمایی در دمای 4 درجه سانتیگراد به مدت سه ماه در اوایل فصل بهار کاشته می شوند. ریشه زایی قلمه ها آسان نیست و بستگی به نوع قلمه و تیمار هورمونی دارد.