معرفی گیاه - سنبل Hyacinth

معرفی گیاه - سنبل Hyacinth

سنبل، گیاهی گلدار و پیاز دار است که به خانواده Asparagaceae و راسته Asparagales تعلق دارد و بومی نواحی غربی مدیترانه، شمال شرقی ایران و تاجیکستان است و به دلیل استفاده آنان در سفره هفت سین از اهمیت خاصی برخوردار میباشد. سه گونه مهم در خانواده سنبل وجود دارند که از بین آنان Hyacinthus orientalis و دورگه های بدست آمده از آن به شکل گسترده به عنوان گیاهی زینتی و گلدانی تحت کشت و کار قرار می‌گیرند.

گیاهشناسی

سنبل گیاهی پیاز دار است که قطر پیاز آن به 7-3 سانتیمتر (پیرامون 14 سانتیمتر به بالا) می‌رسد. برگها باریک و به طول 35-15 سانتیمتر و به عرض 3-1 سانتیمتر هستند. ساقه گل معمولا و به شکل میانگین به طول 35-20 سانتیمتر می‌رسد که البته در نمونه های مختلف این گیاه ساقه‌های کوتاه تر و یا بلند تر از نیز وجود دارند. بر روی ساقه گل تعدادی گل که هم شکل و هم رنگ هستند وجود دارد. به همین دلیل بسیاری از افراد تصور می‌کنند که گل این گیاه از یک گل واحد تشکیل شده است در حالیکه اینگونه نیست و مجموعه ای از گلها بر روی ساقه گل وجود دارند

هر مقدار تعداد گلها و فاصله آنها کمتر باشد، گیاه ظاهر زیباتری خواهد داشت. هر گل 3.5-2 سانتیمتر طول دارد و در ارقام مختلف رنگ گلها قرمز، آبی، سفید، نارنجی، صورتی ، بنفش و زرد می‌باشد و عطری دلنشین را در فضا از خود منتشر می‌کنند. گلها از قسمت پایین به بالا بر روی شاخه گل شکوفا می‌شوند.

با کمک دورگه گیری نمونه های بیشماری بدست آمده اند و از جمله نمونه هایی که از انجمن سلطنتی علوم باغبانی انگلستان توانسته اند جایزه ای را به خود اختصاص دهند عبارتند از :'Anna Marie', 'City of Haarlem','Delf Blue', 'Gipsy Queen','Linnocence','Ostara','Pink Pearl'

چرخه رشد

سنبل از گیاهانی است که بهار گل محسوب می‌شود. به بیان دیگر در فصل بهار یا نزدیک به آن گل می‌دهد. بعد از سبز شدن و گلدهی پیاز سنبل، وجود محیطی با دمای متوسط موجب افزایش دوران رویشی آن و در نتیجه درشت تر شدن پیاز مادری درون خاک و رشد بهتر پیازهای کوچک (پیازهای دختری ) می‌شود که در نتیجه آن در سال آینده این پیازها می توانند گل درشت تری تولید کنند. اما اگر در طی گلدهی و رشد برگها، دمای محیط بالا باشد دوران رشد گیاه کوتاه تر خواهد شد و نه تنها پیازهای دختری رشد کمی خواهند داشت و کوچک باقی می مانند، بلکه گلدهی پیاز اصلی (پیاز مادری) نیز در سال آینده با کیفیت پایینتری صورت خواهد گرفت. بنابراین وجود بهار و تابستانی خنک به رشد گیاه و افزایش کیفیت پیازهای گل و همچنین گلها کمک می‌کند. به همین دلیل کشور هلند منطقه تجاری تولید پیازهای گل سنبل محسوب می‌شود زیرا از چنین آب و هوایی در طی بهار و تابستان برخوردار است.

بعد از گلدهی و اتمام عمر گل، باید به برگها اجازه داد که رشد کنند و از آنان به خوبی نگهداری کرد زیرا رشد پیاز و گلدهی مناسب در سال آینده، به رشد و فعالیت برگها در سال جاری بستگی دارد . با ادامه رشد برگها و نزدیک شدن به اواخر تابستان یا اوایل پاییز مرحله دیگری به نام انگیزش گلدهی اتفاق می‌افتد . به بیان ساده تر دمای نیمه گرم اواخر تابستان و یا اوایل پاییز موجب شکل گیری جوانه های گل در پیاز می‌شود. این جوانه های گل در واقع در سال آینده تولید گل می کنند اما از هم اکنون در گیاه شکل میگیرند اما برای اینکه این جوانه ها توانایی رشد و تولید شاخه گل را بیابد و از طرفی تولید ریشه های جدید و جوان پیاز نیز تحریک شود، باید پیاز را مدتی در مکانی سرد و خشک قرار داد و یا به بیان دیگر نیاز سرمایی آنرا برطرف کرد که این مسئله در طی نگهداری پیاز سنبل در انبار روی می‌دهد. بعد از برطرف شدن نیاز سرمایی می‌توان پیاز سنبل را کاشت . در این مرحله باید دمای محیط افزایش یابد تا رشد گیاه تحریک شود و گیاه به گل بنشیند.

انبار کردن پیازها و برطرف شدن نیاز سرمایی :

بعد از زرد شدن برگها می‌توان با احتیاط پیازها را از بستر کاشت خارج کرد . زرد شدن و خشک شدن طبیعی برگها مهم است و نباید در بیرون آوردن پیازها عجله کرد زیرا موجب ضعیف شدن پیاز مادری و پیازهای دختری خواهد شد. 5-3 روز پیازها را در مکانی به دور از نور مستقیم خورشید قرار دهید تا رطوبت اضافه خود را از دست بدهند. از این مرحله به بعد برخی از پرورش دهندگان پیاز سنبل را در گلدان می‌کارند تا مرحله انبارداری و رشد آینده خود را در همین گلدانها سپری کند. برخی نیز پیازها را بین موادی سبک همانند پیت موس نگه می‌دارند و بعد از دوران انبارداری و برطرف شدن نیاز سرمایی آنان را به گلدان منتقل می‌کنند. از هر روش که استفاده می‌شود در طی مدت انبارداری مکانی تاریک و خنک مورد نیاز است . تاریک بودن به توسعه ریشه های جدید و جوان پیاز کمک می‌کند. دمای مورد نیاز برای برطرف شدن نیاز سرمایی پیازهای سنبل 10-7 درجه سانتیگراد است و مدت زمان وجود چنین دمایی در محل نگهداری پیاز سنبلها کمی بین نمونه های مختلف سنبل متفاوت است اما تقریبا بین 8 الی 14 هفته ( حدود 3 ماه) به زمان برای بر طرف شدن نیاز سرمایی احتیاج است.در زمان نگهداری پیازهای سنبل در انبار دما نباید به بالای 17 درجه برسد. در غیر انصورت نیاز سرمایی پیازها یا برطرف نمی‌شود یا اگر برطرف شده باشد پیازها سبز می‌کنند. بنابراین اگر بعد از بر طرف شدن نیاز سرمایی لازم است تا سنبلها هنوز در انبار نگهداشته شوند و دیرتر نسبت به کاشت آنان اقدام کنیم می توان این پیازها را در مکانی با دمای 10 درجه نگهداری کرد . نکته دیگری که در مدت زمان انبارداری و برطرف شدن نیاز سرمایی سنبل باید مورد توجه قرار داد عدم خشک شدن کامل پیازها است بنابراین محیط اطراف پیازها را کمی باید مرطوب نگهداشت مثلا می‌توان پیازها را در بین پیت موس قرار داد و زمانی که رطوبت پیت موس کاهش یافت مجددا و به شکل سبک که منجر به رطوبت بیش از اندازه محیط اطراف پیازها و در نتیجه پوسیدگی آنان نیز نشود ، پیت موس را بخصوص با کمک روش افشانه و غبارپاشی آب کمی مرطوب کرد. خیس شدن بیش از اندازه محیط نگهداری پیازها میتواند موجب شیوع برخی از بیماری های قارچی بخصوص کپک خاکستری شود که یکی از جمله عوامل بسیار مهم در از بین رفتن پیازهای سنبل در طی انبار داری است . تاریک و مرطوب بودن محیط به شیوع این بیماری بسیار کمک می کند.

آیا پیازهای سنبل بعد از یک بار گلدهی و گذران انیارداری گلدهی خوبی خواهند داشت؟

اگرچه گیاه سنبل به دلیل عمر چند ساله پیاز، گیاهی چند ساله محسوب می‌شود اما معمولا بعد از تولید شاخه گلی درشت، گلدهی در سالهای آتی معمولا به خوبی فصل پیشین نیست اما می‌توانید بر روی پیازهای دختری حساب کنید . پیازهای دختری در سال دوم گلهایی کوچک با عمری کوتاه تولید می‌کنند اما در سال سوم اندازه و کیفیت گلها بسیار مناسب است.

پیش رس کردن:

سنبلها به شکل طبیعی بهار گل هستند و به بیان دیگر رشد آنان بعد از برطرف شدن نیاز سرمایی و از اواخر فصل زمستان آغاز می‌شود اما می‌توان با طی مراحل پیش رس کردن کاری کرد که پیازهای سنبل زودتر از حد موعد و به عنوان مثال در طی فصل زمستان گل بدهند. البته همه پیازهای سنبل برای این عمل مناسب نیستند و محیط (پیرامون) پیازی که مناسب پیش رس کردن است حداقل 17 سانتیمتر می باشد و پیازهای کوچک مناسب انجام چنین عملی نیستند و در صورت پیش رس شدن گلهایی با کیفیت بسیار پایینی تولید میکنند. همچنین تمامی انواع سنبل به پیش رس کردن پاسخ مناسب نمیدهند و برخی از انواع آن برای این عمل مناسب تر هستند. در طی پیش رس کردن نیاز سرمایی این گیاه به طور مصنوعی برطرف می‌شود تا گیاه بتواند توانایی گلدهی را بیابد. بدین منظور پیازهای سنبل بعد از اتمام دوره رشد رشد رویشی و برداشت از بستر کاشت به مدت حداقل 13-10 هفته در دمای حدود 1.5 درجه نگهداری می‌شوند . بعد از گذشت این مدت می‌توان پیازها را کاشت و بعد 3-2 هفته شاهد گلدهی آنان بود. لازم به ذکر است که در طی سرمادهی به منظور پیش رس شدن گیاه بهتر است که پیازها در بین پیت موس و یا مواد مشابه که تا حدودی مرطوب هستند نگهداری شود. همچنین به گفته برخی از پرورش دهندگان اصولا پیش رس کردن پیاز سنبل (بدون توجه به اندازه پیاز و یا نوع سنبل ) موجب کاهش کیفیت گل می‌شود.

موقع خرید پیاز سنبل به چه نکاتی توجه کنیم؟

پیازها باید سفت و بدون زخم و لکه های تیره رنگ باشند. به محیط (پیرامون ) پیاز نیز توجه کنید. اگرچه پیازهایی با پیرامون 17-14 نیز می‌توانند گل بدهند اما بهتر است پیازهایی که پیرامون بیش از 17 سانتیمتر را دارند انتخاب کنید. به وجود ریشه و یا جوانه ای کوچک در قسمت فوقانی پیاز توجه کنید زیرا وجود یکی از این دو و یا هر دو تا حدودی نشانه رفع نیاز سرمایی پیاز و توانایی آن برای جوانه زنی و تولید مناسب گل است.توجه داشته باشید که پیاز سنبل داری ماده سمی اسید اکسالیک است که می‌تواند موجب حساسیتهای پوستی شود بنابراین زمان خرید و کاشت این گیاه دستکش را فراموش نکنید.

عمق کاشت

پیاز سنبل در بستر کاشت فضای آزاد و در فصل پاییز معمولا در عمق 20-15 سانتیمتر کاشته می‌شود. برخی از پرورش دهئدگان خاک را تا عمق 30-45 سانتیمتری شخم می‌زنند (خاک را به خوبی زیر و رو می‌کنند) و سپس ابتدا در انتهای گودال و به عمق 12-10 از موادی همانند خاک برگ یا پیت موس استفاده می‌کنند تا زهکش مکان کاشت بهتر شود. پیازها را برای تراکم مناسب شاخه های گل و ایجاد منظره ای بهتر، می‌توان کاملا در کنار هم کاشت اما در فضای آزاد که رشد پیازهای دختری نیز مهم است فاصله 15-10 سانتیمتری رعایت می‌شود.

برای کاشت پیاز سنبل در گلدان چند روش وجود دارد. اول اینکه گلدانی با عمق 30 سانتیمتر انتخاب می‌شود و پیاز در عمق 15 سانتمتری کاشته میشود. زمان کاشت در ابتدای پاییز است و پیازها در همین گلدانها فصل سرد را طی می‌کنند تا نیاز سرمایی آنها برطرف شود. کاشتن پیازها در سطح گلدان می‌تواند موجب سرمازدگی آنان شود. از طرفی پیازهایی را که سرمازدگی آنان برطرف شده است و جوانه های آنان اماده رشد هستند را می‌توان بسیار سطح کاشت بدین صورت که پیاز یا در سطح خاک قرار می‌گیرد و یا آنکه فقط تا حدی در بستر کاشت فرو می‌رود که نوک آن بیرون می‌ماند. بنابراین عمق کاشت بستگی به شرایط پیاز و زمان کاشت نیز دارد.

زمان کاشت

پیازهای سنبل را می‌توان در اواخر آبان و یا اوایل آذر ماه کاشت و در مکانی سرد قرار داد تا نیاز سرمایی آنان برطرف شود. در اوایل اسفند گلدانهای محتوی پیازها را که نیاز سرمایی آنان تامین شده است به مکانی با دمای 15-10 منتقل می‌کنند تا رشد آنان آغاز شود و با توجه به زمان مورد نیاز گلدهی می‌توان دما را افزایش داد تا رشد گلها و شکوفایی آنان تسریع شود و یا می‌توان مکان را سرد نگهداشت تا رشد آهسته صورت گیرد و یا حتی به تعویق بیافتد.

کاشت پیاز سنبل در آب :

پیازهای سنبل را میتوان در آب نیز کاشت اما ابتدا باید کاری کرد تا ریشه ها کمی رشد کنند.سپس پیاز را به گونه ای قرار داد که فقط ریشه ها در آب باشند و آب با بدنه پیاز در تماس نباشد. بدین منظور می‌توان از ظروفی با گردن باریک استفاده کرد. پیاز در قسمت بالای گردن قرار می‌گیرد و ریشه های آن در داخل آب. همچنین اگر چنین ظرفی در دسترس نیست می‌توان در انتهای یک ظرف سنگریزه های درشت ریخت و پیازها را بر روی سنگریزه ها قرار داد. سپس تا حدی درون ظرف آب بریزید که فقط کف پیازها و قسمت ریشه ها با آب در تماس باشد. برای رشد ریشه ها پیازها را ابتدا برای چند روز در مکانی که تاریک و با دمای حدود 10 درجه سانیتگراد است نگه می‌دارند. رشد ریشه ها را مرتبا باید بررسی کرد. برخی نیز تا زمان ظهورجوانه های گل که حدود دو هفته طول می‌کشد گلدان حاوی پیاز را در مکانی تاریک و خنک نگه میدارند و سپس به نکانی روشن و گرم منتقل می‌کنند.

شرایط محیطی مورد نیاز

آبیاری: بعد از کاشت پیاز، بستر کاشت را آبیاری می‌کنیم. بستر کاشت هیچگاه نباید حالت خیس و غرقابی پیدا کند بنابراین اگرچه با سبز شدن پیازها و رشد برگسار نیاز آبی گیاه افزایش می‌یابد و در فواصل نزدیکتری از نظر زمانی باید گیاه را آب دهیم ، اما بهتر است زمانی این کار انجام شود که سطح بستر کاشت را ابتدا بررسی کنیم و زمانی که سطح بستر رطوبت را تا حدودی از دست داده بود، گیاه را آبیاری کنیم. در زمان آبیاری هرگز بر روی گلها آب نریزید زیرا می‌تواند منجر به پوسیدن گلها شود. بعد از اتمام زمان گلدهی آبیاری را ادامه دهید تا برگها به شکل مناسبی به رشد خود ادامه دهند و با زرد شدن برگسار آبیاری به تدریج کاهش دهید و سپس آنرا متوقف کنید.

نور: قبل از جوانه زنی پیازها به محیطی تاریک نیاز است اما زمانی که پیازها سبز کردند و زمانی که شاخه ها به طول 5-2.4 سانیتمتر رسیدند باید گلدانها را به محیطی روشن منتقل کرد. اما مراقب نور مستقیم آفتاب باشید. زمانی که طول شاخه گل به 12-10 سانتیمتر رسید می‌توان آنرا در معرض نور مستقیم آفتاب قرار داد بنابراین اگر خواهان به تاخیر انداختن گلدهی گیاه هستید گلدانها را در مکانی روشن اما به دور از نور مستقیم آفتاب قرار دهید. اما بعد برای رشد برگها و کارایی مناسب آنان مکانی نیمه سایه که 8-6 ساعت نور مستقیم آفتاب دریافت کند مناسب است.

دما: برای رشد برگسار و همچنین شاخه گل دمای 16 درجه مناسب است اگرچه دما تا حدود 25 درجه نیز قابل قبول است اما توصیه شده است که افزایش دما تا حد 25 درجه سانتیگراد زمانی انجام گیرد که گیاه به طول 5-2.5 سانتیمتر رسیده باشد . اگر زودتر از این (یعنی قبل از اینکه گیاه تا حد 5-2.5 سانتیمتر برسد) گیاه را در مکانی با دمای حدود 25 قرار دهیم گیاه به سرعت رشد کرده و گلی با کیفیت پایین تولید میکند . اصولا دماهای بیش از 16 درجه بخصوص از 20 درجه سانتیگراد به بالا زمانی باید استفاده شود که گیاه کمی بیشتر رشد کرده باشد و مثلا به طول حدود 12-10 سانتیمتر رسیده باشد در غیر اینصورت برگها و ساقه گل با سرعتی نامناسب رشد می کنند و از کیفیت گل کاسته می شود. پیازی که مراحل اولیه جوانه زنی خود را طی کرده و سیستم ریشه ای سالمی دارد در حدود دو هفته بعد از نگهداری در دمای 16 درجه به گلدهی خواهد رسید. البته این مدت زمان (دو هفته) با توجه به اندازه پیاز و نوع رقم گیاه سنبل می‌تواند کمی فرق کند. با کاهش یا افزایش دما می‌توان سرعت رشد گیاه را نیز تحت تاثیر قرار داد. زیرا اگر رشد سریع و گلدهی مورد نظر است می توان دما را کمی گرمتر و اگر تاخیر در گلدهی مورد نظر است می توان دما را کمی سردتر تنظیم کرد. البته هیچگاه به منظور کاهش سرعت رشد گیاه ، دمای محیط گیاهی را که جوانه زده و برگهایش سبز کرده اند به زیر 10 درجه کاهش ندهید زیرا علاوه بر کند شدن رشد و تاخیر تاریخ گلدهی ممکن است به گیاه اسیب وارد آید. لازم به ذکر است که دمای بستر کاشت به میزان 15 درجه سانتیگراد نیز به رشد گیاه کمک می‌کند.

خاک: به خاکی با بافت سبک و زهکش خوب نیاز دارد. خاک محل کاشت سنبل بهتر است که حداقل 35-30 سانتیمتر عمق داشته باشد تا رشد پیاز مادری و پیازهای دختری در فضای مناسبی صورت بگیرد. از ترکیبات بستر کاشت می‌توان به یک قسمت شن+دوقسمت کوکوپیت (الیاف نارگیل)+دو قسمت پیت موس اشاره کرد. برخی از پرورش دهندگان (آنهایی که در مناطق کشت و کار پیازهای سنبل هستند و این گیاه را در بستر مزرعه و نه در گلدان می کارند ) در زمان آماده سازی خاک محل کاشت این پیازها در فصل پاییز از کودی ملایم همانند 10-10-10 و یا 10-10-5 در خاک استفاده می کنند. سپس مجددا در اواخر زمستان و اوایل بهار و زمانی که جوانه زنی برگها و ساقه گل مشاهده می شود بار دیگر از کود استفاده می شود. این پرورش دهندگان استفاده دو مرتبه از کود را برای گیاهان سنبل کافی می دانند. برخی دیگر از پرورش دهندگان نیز در اوایل بهار و قبل از ظهور ساقه گل از کودهایی که میزان بیشتری فسفر (در مقایسه با ازت و پتاسیم ) دارند استفاده می کنند. گفته می شود که کوددهی به این گیاه بعد از اتمام گلدهی ، می تواند منجر به تحریک شیوع بیماری ها شود.

تکثیر: استفاده از پیازهای دختری و جداسازی آنان از پیاز مادری از جمله روشهای تکثیر گیاه سنبل است اما گاهی کم بودن تعداد پیازهای دختری بخصوص برای پرورش دهندگان تجاری پیاز سنبل مشکل ساز می‌شود. به همین دلیل از روشهایی خاص برای افزایش پیازهای دختری استفاده می‌شود که یکی از آنان شکاف دادن قسمت انتهایی پیاز scoring است که البته باید در مورد پیازی صورت گیرد که پیرامون آن درحدود 17 سانتیمتر است. قسمت انتهایی پیاز که به صفحه پایگاهی نیز معروف می‌باشد دو یا سه برش زده می‌شود به نحوی که چاقو از صفحه پایگاهی عبور کرده و به نقطه رشد برسد.

پیاز را از قسمت برش خورده بر روی بستر کاشت قرار می‌دهند و در طی دو هفته دما در حدود 21 درجه تنظیم می‌شود و سپس به 32-29 درجه رسانده می‌شود و رطوبت نیز در حد 85٪ تنظیم می‌شود. در محل های برش خورده و در حاشیه فلسهای پیاز مادری ، در حدود 20 عدد پیازهای دختری در طی 3-2.5 ماه شکل می‌گیرند. در پاییز پیازهای مادری در عمق 10 سانتیمتری کاشته می‌شوند با فرارسیدن بهار پیازهای دختری رشد کرده و برگ تولید می‌کنند که در انتهای فصل رشد برگها زرد شده و از بین می‌روند و پیازهای دختری را می‌توان از خاک خارج کرد و انها را از هم جدا کرد و مجددا کاشت. پیازهایی که از این طریق بدست می‌آیند 4-3 سال زمان لازم دارند تا به گلدهی برسند. به گفته برخی از پرورش دهندگان بکارگیری دمای گرم برای پیازهای مادری می‌تواند تولید پیازهای دختری بیشتری راتحریک کند ومی‌توان این روش را جایگزین شکاف دادن قسمت انتهایی پیاز است. بدین صورت که پیاز مادر به مدت 4 روز در دمای 43 درجه سانتیگراد و یا یک ماه در دمای 38 درجه سانتیگراد نگهداشته می‌شوند و در تمام مدت رطوبت نسبی نیز در حدود 70-60 ٪ تنظیم می‌شود.

اگر بذر در گیاه سنبل تشکیل شود (بسیاری از ارقام عقیم هستند و بذر بوجود نمی‌اورند) از بذرهای گیاه نیز می‌توان برای تکثیر این گیاه استفاده کرد. میوه ها بعد از رسیدن خشک می‌شوند و پوسته سطح آنها شکاف می‌خورد. بذرها سیاه هستند. برای افزایش جوانه زنی بذرها، آنان به مدت 90 روز در مکانی سرد و خشک نگهداری می شوند و سپس مورد کشت قرار می‌گیرند. برخی از پرورش دهندگان به منظور سهولت جوانه زنی بذرها، قبل از کاشت آنان را به مدت 48 ساعت در مکانی مرطوب قرار می دهند. به عنوان مثال می‌توان از پارچه ای نسبتا کلفت همانند حوله و یا 6-5 لایه دستمال کاغذی که همواره مرطوب نگهداشته می‌شود استفاده کرد. خیساندن در آب توصیه نمی‌شود زیرا ممکن است به دلیل پایین بودن میزان اکسیژن آب بذرها خفه شوند و از بین بروند. سپس بذرها در مخلوط خاکی سبک و در عمق 12 میلیمتری کاشته می‌شوند و در دمای معمولی اتاق نگهداری می‌شوند. جوانه زنی 3-1 ماه طول می‌کشد. بذرها بعد از جوانه زدن و سبز کردن گیاهان کوچکی را بوجود می‌اورند که به تدریج در قسمت زیرین آنان پیاز تشکیل می‌شود. بهتر است که گیاهان را تا حدود 2 سال جابجا نکرد تا قوی تر شوند. در پایان سال دوم و بعد از خزان برگها می‌توان پیازهای کوچک تشکیل شده در زیر خاک را درآورد و جابجا کرد. این پیازها بعد از 6-3 سال توانایی گلدهی می‌یابند و تا آن زمان فقط برگ تولید می‌کنند اما هر سال باید در طی فصل رشد از آنان نگهداری کرد و با فرارسیدن پاییز و زمستان در مکانی سرد و خنک از آنان نگهداری کرد.

آفات و بیماری:کنه های گیاهی از جمله آفاتی هستند که می‌توانند این گیاه را مورد حمله قرار دهند. بر اثر فعالیت آنان رنگ پیازها قهوه‌ای - شکلاتی می‌شود و پیازها خشکیده و چروکیده می‌شوند. بکارگیری آب داغ 46-43 درجه سانتیگراد برای سه ساعت از جمله راهکارهای از بین بردن کنه پیاز سنبل است. مگس پیاز سنبل آفت دیگری است که لارو آن در پیاز زندگی می‌کند و در اثر مصرف بافت پیاز موجب ظاهر اسفنجی پیاز و در نهایت پوسیدگی و نرمی آنان می‌شود. استفاده از آب داغ 43 درجه سانتیگراد به مدت 1.5-1 ساعت از راه های از بین بردن لاروهای این حشره است. نماتدها از دیگر آفات پیاز سنبل محسوب می‌شوند که ریشه ها و پیاز را تحت حمله قرار می‌دهند موجب کوتاهی قامت، زردی برگسار و برنزه شدن آنها می‌شوند. گیاه به تدریج پژمرده شده و از بین می‌رود.بلایت بوترتیس Botrytis Blightیکی از بیماری های قارچی این گیاه است که علائم آن متنوع می‌باشد. به عنوان مثال لکه هایی مدور با رنگ قهوه ای - قرمز با مرکزی رنگ پریده و حاشیه ای ارغونی از جمله نشانه هاس آنان است. لکه ها می‌توانند به هم بپیوندند و موجب از بین رفتن تمامی برگ شوند. همچنین لکه ها می‌توانند به ساقه نیز سرایت کنند و موجب افتادن و پژمردگی آنان شوند. اگر لکه ها خشک شوند رنگ آنها قهوه ای یا خاکستری می‌شود. جوانه ها گلها می‌توانند قهوه ای شده و بپوسند و در نهایت خاکستری رنگ شوند. شرایط سرد و مرطوب بخصوص زمانی که تراکم کاشت بالا است از جمله شرایط شیوع این بیماری محسوب می‌شود. عدم آبیاری بیش از اندازه، استفاده از بستر کاشت با زهکش خوب و ضدعفونی شده و تراکم مناسب کاشت از جمله راه های جلوگیری از شیوع این بیماری است.سوختگی برگ Stagonospora curtsii بیماری قارچی دیگری است که موجب تمایم قسمتهای گیاهرا تحت تاثیر قرار می‌دهد و لکه های قهوه ای و خشکیده با حاشیه های زرد رنگ بر روی نواحی آلوده شکل می‌گیرند. ساقه گل آلوده ممکن است بدون آنکه گلی بر روی آن تشکیل شود بخشکند و از بین بروند. عدم آبیاری بیش از اندازه و زهکش مناسب خاک و عدم کاشت متراکم پیازها و ضدعفونی بستر کاشت از جمله راه های جلوگیری از شیوع این بیماری است. پوسیدگی پیاز Penicillium , Fusarium از بیماری های قارچی هستند که معمولا در طی انبارداری پیازها ایجاد می‌شوند و رطوبت بیش از اندازه در زمان انبارداری و خشک نشدن مناسب پیازها بعد از زمان برداشت و قبل از انبارداری از جمله علل شیوع این بیماریها محسوب می‌شوند. بر روی پیازهای آلوده و در بسیاری موارد قسمت زیرین آنان لکه های ابی رنگ(قارچ پنی سیلیوم) و یا سفید رنگ (قارچ فوزاریوم) تشکیل می‌شود.

پوسیدگی نرم Erwinia carotovora از بیماریهای باکتریایی این گیاه است. گلهای گیاه آلوده باز نمی شود و یا اصلا گیاه آلوده گل نمی‌دهد. پیازهای آلوده بوی نامطبوعی دارند و نرم هستند. حذف قسمتهای آلوده و گیاهان آلوده باید انجام شود. استفاده از بستر کاشت ضدعفونی شده و ضدعفونی پیازهای مشکوک با سفید کننده خانگی به غلظت 10٪ یا الکل 70٪ از راه های مبارزه با این بیماری است. بیماریهای ویروسی نیز می‌توانند موجب شکست رنگ در گلها، بروز خطوط و لکه های زرد رنگ و یا سبز کمرنگ بر روی پهنه برگ ، کوتاهی قامت گیاه و بدشکلی و پیچیدگی برگها و ساقه گل شوند. شته ها از جمله عوامل اصلی انتقال بیماریهای ویروسی محسوب می‌شوند.

مشکلات

بروز لکه های قهوه ای بر روی ساقه گل و برگها: گاهی سرمای دیررس بهاره می‌تواند بر روی ساقه گل و برگها لکه های قهوه ای رنگی ایجاد کند. این مشکل گیاه را از بین نمی برد و فقط تاثیر منفی بر روی ظاهر آن دارد.

ساقه ضعیف و فاصله زیاد گلها بر روی ساقه: کیفیت نامناسب پیاز و پیر بودن پیازها موجب این مسئله می‌شود. زمانی که پیاز سنبل گلدهی خوبی دارد، در سال آتی پیازی نسبتا پیر محسوب می‌شود و اگرچه گل تولید می‌کند اما فاصله گلها بر روی شاخه گل از یکدیگر زیاد است. اما با شرایط مناسب نگهداری و کوددهی پیازها در سالی که گلدهی مناسبی دارد و نگهداری و رشد خوب برگسار می‌توان به رشد مناسب پیاز و همچنین پیازهای دختری و بهبود کیفیت گل در سال آینده تا حدود قابل توجهی کمک کرد.

خم شدن ساقه گل : در اثر سنگینی ساقه گل احتمال خم شدن آن وجود دارد که فقط کافی است از قیم برای راست ایستادن آن استفاده کرد.