معرفی گیاه- ارغوان Judas Tree

 ارغوان Cercis siliquastrum به خانواده Fabaceae تعلق دارد و درختی کوچک یا درختچه‌ای خزانپذیر است که بومی نواحی جنوبی اروپا و غرب قاره اسیا است که به دلیل گلهای صورتی –ارغوانی رنگ خود مورد توجه قرار گرفته است بخصوص اینکه گلهای این درخت  در ابتدای بهار و زمانی که چندان برگی بر روی گیاه مشاهده نمی شود شکوفا می‌شوند. ارغوان در بهترین شرایط رشد حداکثر تا حدود 12 متر ارتفاع می یابد  که البته حدود 20 سال و یا حتی بیشتر طول می کشد تا به حداکثر ارتفاع خود برسد.

گلهای این درخت بر روی ساقه های یکساله و یا قدیمی تر شکل میگیرد. برگهای این گیاه نیز شکل قلبی شکل با حاشیه صاف دارد که آنان نیز یکی دیگر از دلایل محبوب بودن این درخت هستند. گلها قابلیت مصرف به شکل خوراکی دارند و در برخی کشورها گاهی در تزئینات دسر و غذا مورد استفاده قرار میگیرد. در بهار زمانی که گلها شکفته می شوند زنبورهای عسل را به سمت خود جذب می کنند . به دلیل اینکه درخت ارغوان کم آبی و همچنین الودگی هوا را به شکل نسبتا قابل قبولی تحمل می کند ، می تواند در طراحی فضای سبز شهری می تواند مورد توجه قرار گیرد. نام انگلیسی این گیاه Judas tree, Love tree و Red bud است.

 شرایط محیطی

آبیاری: اگرچه وجود رطوبت مناسب در خاک به رشد بهینه این گیاهان کمک می کند اما درختان بالغ ارغوان از جمله درختانی هستند که به خشکی مقاومت نسبتا قابل قبولی دارد . در مورد نهالهای جوان 2-1 ساله و به منظور تشویق آنان به توسعه مناسب سیستم ریشه و قوی تر شدن در سالهای بعد ،  زمانی که سطح خاک نسبتا خشک شد  نسبت به ابیاری آنان اقدام کرد به نحوی که حتما تا عمق 30 سانتیمتر خاک مرطوب شود  اما با بزرگتر شدن گیاهان فواصل ابیاری را نیز می توان بیشتر کرد به عنوان مثال برای گیاهان بالغ در صورتیکه تابستان نسبتا گرم و بدون بارش است می‌توان هر دو هفته یکبار عمل ابیاری را انجام داد. خاک هایی که به شکل مدوام خیس و مرطوب هستند و یا زهکش خوبی ندارند و اب اضافی بعد از ابیاری را به خوبی از خود عبور نمی دهند به تدریج از بین خواهند رفت.

نور: اگرچه درختچه ارغوان در مکان نیمه سایه نیمه افتاب نیز رشد می کند اما وجود نور مستقیم افتاب به میزان حدود 6 ساعت می تواند به رشد و بخصوص  گلدهی بهتر این گیاهان منجر شود. بنابراین بهتر است که انان را در قسمت جنوبی و یا سایر نواحی که چنین نوری دریافت می کنند کاشت. قرارگیری این درختان در نواحی کاملا سایه توصیه نمی شود.

دما: ارغوان سرمای زمستان را به شکل معمول تا 15- درجه سانتیگراد بدون اینکه مشکلی خاصی برای شاخسار پیش آید تحمل می کند اما می تواند  تا حدود 23- درجه سانتیگراد نیز دوام آورد و البته امکان آسیب به ساقه ها بخصوص ساقه های جوان در این دما وجود دارد . در صورت وزش بادهای سرد و سخت زمستانی امکان خشک شدن سرشاخه ها وجود دارد. محافظت از تنه اصلی با پیچاندن چند لایه پارچه کلفت در ابتدای زمستان می تواند در مناطقی که از چنین بادهایی برخوردار هستند به زمستان گذرانی بهتر گیاه کمک کند و تنه اصلی را از آسیب محافظت کند. البته در صورت اسیب دیدگی به دلیل سرمای زمستان، در بهار سال آینده از قسمت پایین و زیر زمین جست های قوی مجدد رشد خواهند کرد .

خاک: اگرچه ارغوان گیاهی سختگیر از نظر شرایط خاک نیست اما بهتر است که خاک از زهکش مناسبی برخوردار باشد. خاکهایی که آب را در خود نگه می دارند موجب عدم رشد مناسب این گیاه و زوال تدریجی آن می شوند. اگرچه نیاز مبرمی به کود دهی این گیاهان نیست اما اگر در ابتدای فصل رشد از کود استفاده شود به رشد بهتر گیاهان کمک می کند و نیازی نیز به تکرار کوددهی در سراسر سال نیست. می توان از کودهایی با فرمول 20-20-20 برای این گیاه استفاده کرد و یا در ابتدای بهار از لایه ای کودهای پوسیده دامی به ضخامت 10-5 سانتیمتر که در اطراف گیاه بر روی سطح خاک پخش می شوند استفاده نمود . خاکهای قلیایی به رشد بهتر این گیاه کمک می کنند.

تکثیر: کاشت بذرهای ارغوان یکی از راه های مهم تکثیر آن است . البته ممکن است حدود نیمی از بذرهای کاشته شده جوانه بزنند. خیساندن بذرها به مدت 24 ساعت در ابی نسبتا گرم و سپس عمل سرمادهی مرطوب بذرها و قرار دادن آنان به مدت 3 ماه در دمای 4-2 درجه سانتیگراد می تواند میزان جوانه زنی را افزایش دهد . از دیگر راه های تکثیر که معمول نیست می توان به خواباندن ساقه های نزدیک به سطح خاک اشاره کرد که این عمل را معمولا در مهر ماه می توان انجام داد و سپس بعد از گذشت یک سال ساقه خوابانده شده را که ریشه دار شده است از گیاه مادری جدا نمود. قلمه نیمه چوبی نیز روش دیگر تکثیر این گیاه است که در تیر /مرداد ماه می توان قلمه هایی به طول 20-15 سانتیمتر تهیه کرد و در مخلوطی سبک که رطوبت مناسب را نگه می دارد همانند مخلوط خاک برگ+کوکوپیت+پرلایت  کاشته شوند و تا زمان ریشه زایی که حدود 8-6 هفته می تواند طول بکشد از نور مستقیم افتاب حفظ شود . در طی این مدت بالا نگهداشتن رطوبت هوای اطراف قلمه ها با کاربرد وسایل مه ساز و یا کشیدن پلاستیک بر روی قلمه ها می تواند به ریشه زایی بهتر قلمه ها کمک کند.

هرس: ارغوان به هرس خاصی نیاز ندارد مگر اینکه بخواهید رشد برخی از ساقه ها را محدود کنید و یا میانه تاج آنرا کمی خالی و خلوت نمایید. بهترین زمان هرس نیز بعد از اتمام فصل گل است. توجه داشته باشید از انجایی که گلها بر روی ساقه های یکساله و قدیمی تر شکل میگیرد با انجام عمل هرس و حذف شاخسار قدیمی از میزان گلدهی آن در سال اینده کاسته خواهد شد.

آفات و بیماری :  درخت ارغوان به ندرت از سوی آفات تهدید می شود اما گیاه را تهدید نمی کند اما پژمردگی ورتیسلیوم و لکه برگی از بیماری هایی هستند که می توانند مشکلاتی را ایجاد کنند. این دو بیماری بخصوص در مواردی که خاک زهکش خوبی ندارد و به شکل مداوم مرطوب است و یا در مناطقی که بارندگی زیاد است می توانند شیوع یابند.