معرفی گیاه- ادریسی Hydrangea

گل ادریسی (هورتانسیا) با نام علمی Hydrangea macrophylla به خانواده  Hydrangeaceae و راسته  Comales تعلق دارد و بومی کشور ژاپن است.البته در جنس این گیاه یعنی Hydrangea  در حدود 75-70 گیاه گلدار وجود دارد که بومی کشورهای آسیای جنوب شرقی و شرقی و همچنین قاره آمریکا  هستند. اکثر گیاهانی که از این جنس در دنیای گلها و گیاهان زینتی مورد استفده قرار میگیرند حدود 3-1 متر ارتفاع دارند ولی در بین آنان گیاهانی که شبیه درختان کوچک باشند نیز یافت می شوند.  

در بین گونه های مختلف این گیاه ، چهار گونه و دورگه های بدست آمده از آنان بیش از سایرین مورد توجه قرار گرفته اند که عبارتند از :

گونه Hydrangea macrophylla یکی از متداولترین و معمولی ترین گونه های زینتی است که میتواند در بهترین شرایط محیطی حتی تا 2.5 متر نیز رشد کند و به دلیل گل آذینهای بزرگ و جالب توجهی که دارد تحت پرورش قرار میگیرد. گل آذینهای این گیاه گاهی میتوانند بسیار بزرگ و قابل توجه شوند و توانایی نمونه های بدست آمده از این گونه در تغییر طیف رنگ از صورتی به آبی تحت شرایط مختلف اسیدیته خاک آنرا قابل توجه کرده است.جزئیات مربوط به این مسئله را در ادامه ملاحظه خواهید کرد. 

همچنین این گونه انواعی دارد که برگهایشان جالب توجه هستند زیرا رگه هایی از رنگ کرم رنگ در پهنه آنان و بخصوص حاشیه برگها وجود دارد. البته گلهای این نمونه ها به زیبایی و درشتی گلهای نمونه هایی که برگهای معمولی دارند نیست (تصویر در قسمت پایین مشاهده می شود)

گونه H.arborescens این نمونه گلهای سفید رنگی دارد که قطر گل آذین آن گاهی حتی به 25 سانتیمتر نیز می رسد. این گیاه حتی بعد از زمستانهای سرد و یا انجام هرسها و سرزنی هایی سخت و دیرهنگام  که ممکن است موجب عدم گلدهی هورتنسیای معمولی شود، به خوبی رشد می کنند و گل خواهد داد. به این گیاهان در زبان انگلیسی Smooth hydrangea گفته میشود.

گونه  H.quercifolia گیاهی است که انواع بوته ای آن حدود 1.5-1 متر ارتفاع می یابد . برگهایی شبیه به برگ بلوط و گلهای سفید رنگ دارد و شکل گل آذین کمی کشیده است و بین 10 الی 30 سانتیمتر طول دارد و اصولا گرمای بیشتری را نسبت به ادریسی معمولی تحمل می کند. برگهای این نوع از هورتانسیا با فرارسیدن پاییز رنگهای بسیار زیبایی را به نمایش می گذارند که معمولا در دیگر انواع هورتانسیا کمتر مشاهده می‌شود.رنگ گلهای این نوع هورتانسیا نیز با افزایش سن گل به رنگ صورتی متمایل می شود. به این گیاهان در زبان انگلیسی Oakleaf hydrangea گفته می شود.

گونه H.paniculata گیاهی است که با هرس مداوم می توان آنرا در حدود 1.5 متر نگهداشت اما تا 2.5 متر نیز میتواند رشد کند. و گلهایی سفید رنگ دارد که البته با افزایش سن صورتی رنگ می‌شوند. برگها در مقایسه با ادریسی معمولی از درخشندگی کمتر و اندازه کوچکتری برخوردار هستند و نرم تر نیز هستند. به این گیاهان در زبان انگلیسیPanicle hydrangea گفته میشود.

گلهای این گیاه به شکل طبیعی از اوایل بهار تا اواخر پاییز شکوفا می شوند اگرچه که با تغییر در دمای نگهداری محیط رویش می توان گلدهی این گیاه را کمی به جلو انداخت.گل آذین (مجموع گلهای) این گیاه به شکل گرد و مدور هستند و از تعدادی گل تشکیل شده اند. گلهای محبوبترین نوع ادریسی یعنی گونه Hydrangea macrophyll به سه رنگ سفید، صورتی و آبی دیده می شود و همانطور که در قسمت شرایط خاکی این گیاه مطالعه خواهید کرد با تغییر اسیدیته خاک رنگ گلهای گیاه را میتوان کنترل کرد. البته باید ذکر کرد قسمتهایی که در این گیاه رنگی است و جلب توجه می کند گلهای غیر بارور این گیاه هستند و گلهای بارور گیاه ریز و غیر توجه می باشند که البته اصلی ترین نقش را در تولید بذر این گیاه دارند. در زبان انگلیسی به این گیاه Hydrangea و همچنین (البته در سالهای قبل ) Hortensia گفته میشود.در ادامه نیازهای محیطی متداولترین نوع هورتانسیا یعنی  Hydrangea macrophylla آورده شده است.

آبیاری: گل ادریسی اصولا خاک مرطوب را دوست دارد و خشکی کشیدن منجر به از بین رفتن آن می شود. بنابراین آبیاری و حفظ رطوبت آن باید به شکل منظم انجام گیرد.زیاده روی در آبیاری نیز منجر به از بین رفتن ریشه ها و زرد شدن برگها و حتی از بین رفتن گیاهان می شود.

نور: ادریسی نه تنها به مکانی روشن و پر نور نیاز دارد بلکه روزانه حداقل  4-3 ساعت نیز باید از نور مستقیم آفتاب بهره مند شوند. کمبود نور منجر به عدم گلدهی گیاه، ریزش گلها، عدم باز شدن تمامی عنچه های روی یک دسته گل، رنگپریدگی برگها و بلند شدن شاخه ها می شود. از طرفی زیاد بودن میزان نور مستقیم آفتاب منجر به سوختگی برگها  و غنچه ها خواهد شد. بنابراین بهتر است که نور مستقیم را در طی صبح دم که شدت نور آفتاب ملایم تر است تامین کنیم و به گونه ای سایبانهایی برای گیاه استفاده کنیم و یا گیاه را در مکانهایی بگذاریم که از حدود ظهر به بعد در زیر سایه قرار گیرد.البته با فرارسیدن پاییز و کاهش دمای هوا باید میزان تابش نور مستقیم را به این گیاه بیشتر کرد .

دما: ادریسی محیط تقریبا خنک را می پسندد و رشد گلهای آن در دمای بیش از 22 درجه مطلوب نیست. یعنی فرض کنید که گیاه شما گل آذینی پر از غنچه داشته باشد. در هوایی خنک تمامی این غنچه ها شکوفا شده و به گل تبدیل مشوند اما در دمای گرمتر و بیش از 22 درجه از میزان شکوفایی غنچه ها کاسته می شود. بنابراین بهتر است که در طی فصل رشد این گیاه را در دمای روزانه 22-18 درجه سانتیگراد و حداکثر 24 درجه سانتیگراد و شبانه در دمای 15.5-13درجه سانتیگراد نگهداشت. بهترین دما برای شکوفایی غنچه ها و دوام گلهای این گیاه حدود 16 درجه سانتیگراد است. اگر دمای هوا به بیش از 26.5 درجه می رسد باید گیاه را در مکانی نگهداشت که حتما در بعد از ظهر از سایه برخوردار باشد. کاهش سرما در میانه پاییز (برای نمونه هایی که در فضای باز نگهداری می شوند) میتواند منجر به قهوه ای شدن گلها و برگها و ریزش گلها شود. این گیاه در برابر سرمای زمستانه نسبتا مقاوم است برخی از نمونه های این گیاهان همانند H.arborescens و H.paniculata حتی تا 34- درجه سانتیگراد را هم تحمل می کنند اما گونه H.macrophylla  و دو رگه های بدست آمده از آن (نمونه ای که اکثر در دنیای پرورش گیاهان زینتی استفاه می شود) حداکثر تا 17- درجه سانتیگراد تحمل می کند. از طرفی اگر این گیاهان را در فضای بیرون نگهداری می کنید مراقب سرماهای اواخر زمستان و یا اوایل بهار باشید زیرا جوانه های این گیاهان بسیار به سرمای این دوره از سال حساس هستند و میریزند و از گلدهی بسیار کاسته میشود. توجه داشته باشید گیاهان ادریسی گلخانه ای که غرق گل هستند بسیار به سرما حساس هستند و اگر در میانه فصل سرد آنها را خریداری می کنید هرگز در مکانی که سرمای هوا آنها را آزار می دهد رها نکنید. البته در این شرایط گیاه از بین نمی رود اما برگها و گلها قهو ه ای رنگ می شوند.

نیاز سرمایی این گیاه برای گلدهی: همانطور که می دانیم اصولا گیاهان ادریسی بومی مناطق آمریکای شمالی و غرب آسیا هستند که سرما در زمستان وجود دارد. گیاهان ادریسی به سرمای پاییزه نیاز دارد تا رکود سالانه خود را شروع کنند که این مسئله با رسیدن دما به زیر 4.5 درجه تحریک میشود . البته به گفته برخی از پرورش دهندگان نیاز سرمایی بسیاری از انواع دورگه و متداول این گیاه با دمای 13-10 درجه سانتیگراد برطرف می شود . برخی دیگر از پروش دهندگان نیز بدین صورت عمل می کنند که برای شش هفته گیاه را در دمای 18 درجه نگه می دارند تا جوانه ها شکل گیرد و سپس برای شش هفته گیاه را در دمای 7-1 درجه نگه می دارند تا رشد این جوانه ها تکمیل شود. بعد از این گیاه را به مکانی با دمای حدود 18 درجه منتقل می کنند و تا حدود 85-80 روز دیگر گلها شوفا میشود. به هر حال در طی زمستان گیاه را در هر موقعتی که نگه می دارید به چند نکته توجه داشته باشید : بهتر است که دمای اطراف گیاه به زیر 15- نزول نکند ، گیاه را حتما از وزش بادهای سرد و سوزهای زمستانی محافظت کنید و  اگر  متورم شدن جوانه ها مشاهده شد این گیاه را به مکانی با دمای 15-12 منتقل کنید تا از آسیب دیدن به دلیل سرمای هوا در امان باشند و سپس با برطرف شدن خطر آسیب به دلیل سرمای هوا میتوانید مجددا آنرا به فضای آزاد منتقل کنید.

خاک: گیاه ادریسی به خاکی با زهکش خوب و مرطوب و با اسیدیته حدود 6 نیاز دارد. البته با تغییر در میزان اسیدیته خاک می توان در رنگ گلهای این گیاه تغییراتی ایجاد کرد که در قسمت بعدی جزئیات بیشتری از این مسئله را توضیح داده ام. کوددهی این گیاهان نیز مسائل خاص خود را دارد بخصوص اگر اینکه بخواهیم با کوددهی رنگ را نیز کنترل کنیم. بهتر است در مخلوط خاکی این گیاه از خاک برگ حتما استفاده شود زیرا با وجود مواد ارگانیک رشد این گیاه بهتر صورت می گیرد. همچنین وجود خاک برگ به همراه کوکوپیت و پرلالیت به زهکش بهتر خاک اطراف ریشه ها کمک میکند. همچنین در مورد مسائل کلی کوددهی باید گفت که بهتر است از اواخر مرداد به این گیاه کود نداد تا به دلیل رشد شاخسار تازه و جوان ، گیاه در برابر سرما آسیب پذیر نشود. همچنین اگر قصد استفاده از کودهای خاص برای تقوییت رنگ آبی و یا صورتی را در این گیاه ندارید می توانید از کودهایی با فرمول 10-10-10 برای این گیاه استفاده کنید. این کود ملایم و خوب است. کودهای قوی تر بخصوص اگر نیتروژن بیشتری داشته باشند منجر به رشد رویشی ساقه ها و بلند شدن بیش از اندازه این گیاه می شوند. همچنین مراقب کمبود آهن در این گیاه که منجر به زرد شدن برگها به همراه رگبرگهای سبز رنگ می شوید باشید که در این مورد کافی است از کودهای حاوی آهن استفاده کنید(تصویر کمبود آهن در ادامه مطالب قرار دارد). زهکش خاک این گیاه بسیار مهم است. زیرا اگرچه این گیاه به رطوبتی دائمی در خاک اطراف ریشه هایش نیاز دارد اما ماندگاری بیش از اندازه آب می تواند منجر به آزار ریشه های گیاه و زرد شدن برگها شود بنابراین در مخلوط خاکی می توان از موادی مانند خاک برگ، کوکوپیت+پرلایت ، ورمی کولایت ، شن و ... استفاده کرد. البته خاک برگ ارجحیت دارد چون وجود مواد ارگانیک به رشد بهتر این گیاه کمک می کند.

چگونه رنگ گلهای ادریسی را میتوان کنترل کرد؟

گیاهان متعلق به جنس Hydrangea  معمولا سفید رنگ هستند اما دو گونه از توانایی این را دارند که بر اساس اسیدیته خاک رنگ گلبرگهایشان را تغییر دهند. یکی از آنها Hydrangea macrophylla  و دیگری H.serrata است. البته توجه داشته باشید که اگر اصولا رنگ گلهای گیاهی که دارید سفید رنگ است نمی توانید آنرا به رنگ آبی و یا صورتی درآورید (اگرچه این نمونه ها با گذر زمان و پیر شدن گلها کمی از رنگ صورتی را در گلهای خود نشان می دهند) و مسائلی که در ادامه توضیح داده می شود در مورد نمونه هایی است که اصولا گلهایی رنگین دارند که با کمک عوامل کوددهی و اضافه یا کم کردن برخی از عناصر می توان منجر به تغییر رنگ آنان شد. بهتر است که در  ابتدا باید توضیح مختصری در رابطه با قلیایی بودن و یا اسیدی بودن خاک داده شود. اصولا زمانی که غلظت یونهای هیدروژنH  در یک محیط بیش از غلظت یونهای هیدروکسیدOH  باشد گفته می شود که میحط اسیدی و اگر عکس این مسئله موجود باشد گفته می شود که محیط قلیایی است. اسیدی بودن و یا قلیایی بودن محیط رشد گیاه بر روی توانایی های ریشه در جذب عناصر تاثیر گذار است. یعنی برخی از عناصر در محیطی اسیدی و برخی از عناصر در محیطی قلیایی بیشتر جذب می شوند. بنابراین اگر به عنوان مثال یک گیاه در محیطی بیش از اندازه اسیدی و یا بیش از اندازه قلیایی باشد نمی تواند عناصر مورد نیاز را جذب کرده و از بین خواهد رفت. برای اسیدیته محیط  14 واحد در نظر گرفته شده است که عدد یک کمترین(اسیدی ترین) و عدد 14 بیشترین قلیایی ترین) آن است.  معمولا گیاهان زینتی در حالتی میانه و بینابین رشد خوبی دارند یعنی اسیدیته حدود 7.5-6.5 برای اکثر این گیاهان و جذب عناصر توسط ریشه های آنان مناسب است. اما گاهی برخی گیاهان نیازهای خاصی دارند که اگر به این نیاز توجه شود از رشد و گلدهی بهتری برخوردار خواهند بود. گیاه ادریسی از جمله گیاهانی است که در اسیدیته کمی اسیدی و کمی قلیایی رشد مناسبی دارد اما این مسئله بر روی رنگ گلهای ادریسی تاثیر گذار است. در محیط که کمی بیشتر اسیدی است (اسیدیته در حدود 5 )  گلها به رنگ آبی، بنفش ارغوانی و در محیطی که اسیدیته کمتری دارد (اسیدیته در حدود 6.5-6 ) گلهای این گیاه به رنگ صورتی در می آید. در واقع در محیط اسیدی توانایی ریشه های گیاه در جذب یون(یون به معنی عنصری با بار مثبت و یا منفی است)  آلومینیم افزایش می یابد و این یونها در ایجاد رنگ آبی موثر است در حالی که هر مقدار که اسیدیته محیط کمتر شود (به عدد 7 نزدیک تر و به بیان دیگر قلیاییت محیط بیشتر شود ) توانایی جذب آلومینیم کاهش می یابد و در نتیجه رنگ گلهای گیاه به طرف رنگ صورتی متمایل می شود. برای تاثیر گذاری بر روی رنگ گلهای این گیاه از همان ابتدای پرورش گیاه باید به فکر تنظیم اسیدیته محیط بود.

دقت داشته باشید که گلهای ادریسی که اصولا سفید رنگ هستند را نمی توان مجبور به تغییر رنگ کرد و این مسئله در مورد ادریسی هایی صدق می کند که از ابتدا رنگین باشند.

چگونه رنگ صورتی را تقویت کنیم؟

برای اینکه گلها صورتی رنگ شوند نباید اجازه داد که گیاه عنصر آلومینیم را جذب کند. حتی اگر خاک حاوی آلومینیم باشد باید جلوی جذب آن توسط گیاه را گرفت . با افزیش سنگ آهک و پاشیدن پودر این ماده به میزان 100-75 گرم در متر متر بربع در در زمستان می توان به افزایش اسیدیته خاک اطراف ریشه های این گیاه کمک کرد. زیرا هر قدر که اسیدیته خاک پایینتر باشد جذب آلومینیم توسط گیاه نیز بیشتر و احتمال آبی شدن گلها نیز بیشتر است. از کودهایی باید استفاده کرد که حاوی فسفر باشد زیرا این عنصر جایگزین آلومینیم در فرایند جذب می شود و میزان آن را در گیاه کاهش می دهد.مثلا میتوان از کودی با فرمول 10-10-25 استفاده کرد. توجه داشته باشید که حتی اگر چند گیاه ادریسی را در کنار هم بکارید و تمامی این اعمال را به شکل مشابه برای آنان انجام دهید ممکن است طیف مختلفی از رنگ را در آنان مشاهده کنید( این مسئله در مورد رنگ آبی هم صدق میکند) این مسئله مربوطه به قدرت رشدی گیاه ، فعالیت ریشه های گیاه و خصوصیات جذبی آن دارد.

چگونه رنگ آبی را تقویت کنیم؟

جذب آلومینیم که برای ایجاد رنگ آبی است در شرایط اسیدیته پایین روی می دهد. برای پایین بردن اسیدیته  خاک می توان از گوگرد و اسید سیتریک(که به آب آبیاری اضافه می شود) و همچنین در طی فصل رشد از کودهایی همانند سولفات آلومینیم ، سولفات آهن و کلرید پتاسیم استفاده کرد . سولفات آلومینیم ارجحیت دارد چون علاوه بر کاهش اسیدیته ، میزان غلظت آلومینیم موجود در محیط را نیز افزایش می دهد در نتیجه گیاه مقدار بیشتری از این عنصر را جذب می کند.

علاوه بر کاربرد موادی همانند پیت موس و یا پوسته های ریز شده و خرد شده درخت کاج که موجب کاهش اسیدیته مخلوط خاکی می شوند، از ابتدای رویش این گیاه و قبل از فرارسیدن گلدهی آن می توان هر ماه یکبار با علظت برابر با 5 گرم در لیتر از کود سولفات آهن استفاده کرد. اگر هم نسبت به وجود عنصر آلومینیم در خاک که جذب آن  برای تولید رنگ آبی لازم است شک دارید میتوانید به جای سولفات آهن از سولفات آلومینیم به میزان 10 گرم در لیتر در هر ماه استفاده کرد. البته اگر از زمان تکثیر و رویش این گیاه چنین کودهایی به گیاه داده نشده اند و دیرتر نسبت به کاربرد چنین کودهایی شده باشد می بایست فاصله زمانی کوددهی را کاهش داد یعنی به جای ماهی یک مرتبه هر ده روز یکبار از این کودها استفاده کرد.  در رابطه با این مسئله باید ازکودهای حاوی فسفر نیز صرفنظر کرد زیرا مانع از جذب آلومینیم می شوند.مثلا می توان از کودهای با فرمول 30-5-25 استفاده کرد.  توجه داشته باشید که همراه با این برنامه های کوددهی آبیاری مناسب گیاه را نیز فراموش نکنید. جمع شدن بیش از اندازه املاح در اطراف ریشه ها می توانند منجر به سوختن ریشه ها و از بین رفتن گیاه شوند.

تکثیر: برای تکثیر بذر پیشنهاد می شود که ابتدا در یک محیط سربسته و محدود همانند ظرفی کوچک بذرها قرار گیرند و در آن با یک پلاستیک بسته شود. در طی مدت یک هفته بذرها رطوبت مناسب را جذب و فعالیت آنان آغاز می شود. پس از آن می توان بذرها را به محیط خاکی منتقل کرد و کاشت.

این گیاه را با کمک قلمه نیز می توان تکثیر کرد. البته گیاهان مادری که قلمه از آنان تهیه می شود در شرایطی نسبتا خاص (دمای 18-15 درجه سانتیگراد) نگهداری می شوند تا  در حالت رشد رویشی باقی بمانند و تولید شاخه کنند تا از شاخه های آنان بتوان قلمه هایی مناسب تهیه کرد. قلمه ها همچنین از ساقه های جوان که هنوز چوبی نشده اند در اواخر بهار و اوایل تابستان تهیه میشود.تهیه قلمه از این گیاه در فصول دیگر سال نتیجه چندان رضایت بخشی ایجاد نمی کند. قلمه ها را می توان از قسمت انتهایی ساقه به طول 15-10 سانتیمتر و با قطر حدود 1 سانتیمتر تهیه کرد. سایر قلمه ها مثلا آنهایی که از قسمتهای پایین تر ساقه تهیه می شوند و کمی چوبی هستند و یا قلمه های برگ یا از ریشه دهی خوبی برخودار نیستند و یا به شیوع بیماریهای حساسیت زیادی نشان می دهند. برگهای قسمت پایین قلمه حذف می شوند و حتی اگر برگ بزرگی روی قلمه وجود دارد بهتر است که پهنک آنرا با استفاده از قیچی نصفه کرد. این عمل به جلوگیری از تبخیر آب از برگهای قلمه و در نهایت عدم خشک شدن آنان کمک می کند.  استفاده از پودرهای(هورمونهای) ریشه زایی و همچنین وجود پاگرما به میزان حدود 20-128 درجه و دمای محیط 15 درجه سانتیگراد در تحریک قلمه ها به ریشه زایی موثر هستند. پاگرما به معنی گرم کردن ملایم ناحیه زیرین بستری است که قلمه ها در آن کاشته شده اند. برای بستر کاشت می توان از ورمی کولایت، شن ، مخلوط کوکوپت+ پرلایت و سایر مخلوطهای خاکی که بافتی سبک و زهکش خوب دارند استفاده کرد. قبل از کاشت قلمه ها، بستر کاشت را به خوبی مرطوب کرده و سپس حدود 30-15 دقیقه صبر کنید تا آب اضافی از بستر کاشت بیرون رود و سپس قلمه ها را بکارید. رطوبت محیط به روند ریشه زایی کمک می کند بنابراین میتوانید از روش کشیدن پلاستیکی شفاف بر روی قلمه ها استفاده کنید. گلدان محتوی قلمه ها را در مکانی روشن قرار دهید اما از نور مستقیم آفتاب محافظت کنید. زمانی به آنان آب دهید که سطح خاک گلدان تا حدودی رطوبت خود را از دست داده باشد. قلمه ها در طی 4-3 هفته ریشه دار می شوند . این گیاهان را می توان سربرداری کرد تا رشد شاخه های جانبی تحریک شود و گیاه بیشتر حالت بوته ای به خود بگیرد. توجه داشته باشید که هر مقدار زمان قلمه زنی و تکثیر گیاه به اوایل سال نزدیک تر باشد در دو و یا حتی سه نوبت می توان عمل سرزنی را انجام داد که نتیجه آن گیاهی پرپشت تر است اما هر مقدار که زمان کاشت قلمه ها به تابستان نزدیک تر باشد، عمل سرزنی را نیز به تعداد کمتری مثلا یک بار می توان انجام داد. دلیل این مسئله نیز زمان نزدیکی تولید گیاه جوان و مدت زمان در دسترس آن برای رشد و شاخه زایی تا قبل از فرارسیدن پاییز است. با فرارسیدن فصل پاییز گلدانهای این گیاه به مکانی محفوظ از وزش بادهای سرد منتقل می شوند. البته لزومی به استفاده از وسیله های گرمازا در این مکانها نیست( به این مکانها در باغبانی شاسی سرد نیز گفته می شود) در طی ماه های سرد باید به آبیاری و کوددهی گیاه توجه کرد زیرا در این زمان است که جوانه های گل شکل می گیرند. در واقع برای تولید جوانه های گل، گیاه باید  باید مدتی را در دمایی پایین تر و یا طول روز کوتاه تر و یا هر دوی این عوامل با یکدیگر سپری کند. یعنی در چنین مقطع زمانی (ماه های سرد سال ) گیاه  به مدت 9-6 هفته را باید در دمای 18-13 درجه سانتیگراد(به طور مطلوب 15 درجه سانتیگراددر طی شب و حدود 4-3 درجه بیشتر از این در طی روز)  بگذراند. اگر دما بیش از این باشد می بایست طول روز کوتاه تر باشد. یعنی در دمای 22-19 درجه سانتیگراد باید طول روز (میزان مدت حضور نور و روشنایی در محیط) کمتر از 12 ساعت باشد. اگر دمای محیط همیشه بیش از 22 درجه باشد (از وسیله هایی همانند بخاری در محیط نگهداری گیاهان استفده شود) هر مقدار که طول روز را کاهش دهیم (مثلا با تاریک کردن میحط نگهداری گیاهان) باز هم گیاه قادر به گلدهی نخواهد بود و به دلیل دمای بالای محیط رشد زایشی (گلدهی ) گیاه تحریک و آغاز نخواهد شد. از زمانی که گیاه در معرض دمای تحریک کننده (یعنی حدود 15 درجه ) قرار میگیرد تا زمانی که گلهای گیاه شکوفا شوند و بر روی بوته خودنمایی کنند حدود 4-3 ماه طول می کشد بنابراین زمانی که تمایل داریم گیاه ما در عید نوروز غرق گل باشد باید اواخر آبان ماه و یا  اواثل آذر ماه برنامه انتقال این گیاه به مکانی سرد برای تامین نیاز سرمایی جهت شروع رشد زایشی و شکل گیری جوانه های گل را اجرا کنیم. مسئله دیگری که وجود دارد این است که اگرچه دمای 15 درجه در طی شب برای شکل گیری جوانه های گل بسیار مناسب است اما اگر بخواهیم که در روند شکل گیری و تکامل جوانه های گل با سرعت بیشتری انجام گیرد می توان این دما را به 4-3 درجه سانتیگراد کاهش داد و به مدت 6 هفته از این دما استفاده کرد . در انتهای این مدت زمان گیاه به مکانی تاریک منتقل می شود تا برگها خزان کنند . این عمل به رسیدن کامل جوانه های گل کمک می کند.

سرزنی و غنچه گیری:همانطور که در قسمت بالا نیز توضیح داده شد در طی رشد گیاه هورتنسیا، ساقه های آن سرزنی می شوند تا رشد شاخه های جانبی تحریک شود. این عمل را اصولا نباید خیلی دیر و در نزدیکی فصل پاییز انجام داد. زیرا در اینصورت و به دلیل عدم قدرت کافی شاخه ها به رویش، احتمال عدم شکل گیری غنچه های گل نیز وجود دارد. بنابراین گفته می شود که تیره ماه آخرین فرصت برای انجام عمل سرزنی این گیاه است. سپس با کوددهی مناسب میتوان رشد و نمو شاخه های بیشتری در گیاه را تحریک کرد. هنگام سرزنی نیز  کافی است که جوانه انتهایی را به همراه حدود دو سانیتمتر از ساقه ، جدا شود.

هرس: گیاه ادریسی اصولا گیاهی چند ساله است که اگر موفق به نگهداری آن شوید هر ساله باید به مسئله هرس آن نیز توجه کنید. هرس را باید بعد از گلدهی و تا قبل از اواسط مرداد انجام داد. اگر دیرتر از این زمان عمل هرس انجام شود گلدهی این گیاه برای سال آینده بسیار کاهش می یابد. زیرا در Hydrangea macrophylla  گلهای سال آینده بر روی ساقه هایی که در طی تابستان امسال رشد می کنند بوجود میآیند و کوتاه کردن این ساقه منجر به کاهش تعداد گلها میشود. ابتدا ساقه های خشکیده ، شکسته و مشکل دار کوتاه میشوند. سپس ساقه هایی که بیش از اندازه مرکز گیاه را شلوغ کرده اند کوتاه می شوند. اگر گیاه بیش از 5 سال عمر دارد میتوان حدود 30٪ از کل ساقه ها را تا نزدیکی سطح خاک کوتاه کرد. این کار به جوان سازی گیاه و رشدساقه های جدید کمک می کند.سپس کوتاه کردن و سرزنی سایر ساقه را می توان انجام داد که این کار  بهتر است در تیر ماه انجام شود. طرز انجام این عمل را در قسمت سرزنی آورده ام. توجه داشته باشید که زمان مناسب هرس برای دیگر سه گونه یاد شده این گیاهان قبل از گلدهی و در زمان رکود گیاه یعنی در اواخر زمستان و یا اوایل بهار است. همچنین در زمان انجام برش و قطع شاخه ها، برش را دقیقا از قسمت بالای یک جوانه بزنید.

 آفات و بیماریها:پوسیدگی قارچی توسط قارچ بوتریتیس یکی از بیماری هایی است که بخصوص در طی فصول پاییز و زمستان می تواند مشکلاتی را ایجاد کند. جمع آوری برگهای خزان کرده، زهکش مناسب خاک، عدم آبیاری بیش از اندازه به جلوگیری از این بیماری کمک می کند. بیماری قارچی سفیدک پودری نیز بخصوص در شبهای سرد و مرطوب پاییز شیوع می یابد. افزایش مناسب دما ، عمل تهویه هوای محیط نگهداری گیاهان و عدم خیس ماندن برگهای گیاه از جمله راه های مبارزه با این بیماری است. لکه برگی نیز بیماری دیگری است که بر اثر آن لکه هایی قهوه ای تا خاکستری که توسط نواحی ارغوانی رنگ احاطه شده اند روی برگها شکل می گیرند. این لکه ها بخصوص در اواخر تابستان و یا اوایل پاییز شیوع می‌یابند.  زنگ بیماری قارچی دیگری است که نقاط نارنجی رنگی بخصوص در زیر برگها ظاهر می شود در مورد بیماریهای قارچی می تواند در صورت لزوم از قارچکشها نیز استفاده کرد. از آفات این این گیاه می توان به شته ها و کنه ها اشاره کرد که به دلیل تغذیه از شیره گیاهی می توانند منجر به ضعیف شدن گیاه شوند. همچنین بد شکلی نواحی انتهایی ساقه و پژمردگی آنان بخصوص در طی آب و هوای گرم شکل میگیرد.