معرفی گیاه -آماریلیس(هیپستروم)Amaryllis

آماریلیس به خانواده    Amaryllidaceae  و راسته  Asparagales   تعلق دارد و بومی آمریکای جنوبی و مرکزی بخصوص برزیل و پرو است. آماریلیس گیاهی گلدار و پیازدار است  و گلهای بسیار زیبای آن بخصوص در طی روزهای عید نوروز از جمله اصلی ترین دلیل نگهداری و پرورش این گیاه می‌باشد.البته لازم به توضیح است که نام آماریلیس بخصوص برای افرادی که به شکل حرفه‌ای تر به پرورش این گیاه مشغول هستند ممکن است کمی گمراه کننده و پیچیده باشد

در ادامه توضیحاتی در رابطه با نام صحیح و عملی گیاه آماریلیس آورده شده است: اصولا از نظر گیاهشناسی و علم طبقه بندی در هر خانواده ، جنسهای مختلفی می‌تواند وجود داشته باشد. یکی از جنسهای موجود در خانواده Amaryllidaceae با نام آماریلیس Amaryllis شناخته می‌شود که در واقع بومی نواحی جنوب آفریقا هستند . دو گونه معروف متعلق به این جنس با نامهای Amaryllis belladonna و Amaryllis paradisicola شناخته می‌شوند که معمولا در فضای آزاد مورد کشت و کار قرار می‌گیرند. اما نمونه ای که امروزه به عنوان گیاهی گلدار و گلدانی تحت کاشت و پرورش قرار می‌گیرد متعلق به جنس دیگر خانواده Amaryllidaceae یعنی هیپستروم Hippeastrum است که بومی آمریکای جنوبی است. بنابراین گیاهانی که اکنون ما در خانه هایمان به عنوان آماریلیس می‌شناسیم در واقع هیپستروم است نه آماریلیس اما این نام سالهای سال است که بین مردم استفاده می‌شود. هیپستروم لغتی یونانی و به معنی ستاره سلحشور می‌باشد.

گیاهشناسی

جنس هیپستروم در حدود 90 گونه و بیش از 600 نمونه دورگه دارد  و پیاز اکثر گونه‌ها و ارقام آن 12-5 سانتیمتر قطر دارند و دو الی هفت برگ همیشه سبز یا خزاندار (بر اساس نوع گونه و همچنین شرایط محیطی) به طول 90-30 سانتیمتر و عرض 5-2.5 سانتیمتر دارند. ساقه گل ایستاده و مستقیم به طول 75-30 سانتمتر و قطر 5-2.5 سانتیمتر است بسته به بزرگی پیاز دو تا پانزده گل بوجود می‌آید. بسته به نوع گونه و رقم گیاه برخی از پیازها دو شاخه گل تولید می‌کنند و در بسیاری از انواع پیازهایی که حتی بسیار درشت هستند تنها یک ساقه گل بوجود می‌آورند.قطر گلها در انواع مختلف 20-13 سانتیمتر است. گلها سه گلبرگ و سه کاسبرگ دارند و کاسبرگها از نظر رنگ و دیگر خصوصیات ظاهری شبیه گلبرگها هستند بنابراین به نظر می‌رسد که این گیاه شش گلبرگ دارد. رنگ گلها بسیار متنوع است و برخی از نمونه ها خطوط رنگین بر روی پهنه گلبرگ نیز وجود دارد. ازنظر ظاهر گل ، هیپستروم را می‌توان در 5 گروه قرار داد: 1- گلهای ساده 2- گلهای پْرپّر 3- گلهای مینیاتور 4- گلهای عنکبوتی یCibister که گلبرگهایی بسیار باریک دارند و 5-گلهای شیپوری شکل. برخی از گونه های آماریلیس اپی‌فیت هستند (H.calyptratum,H.aulicum,H.papilio,H.arboricola) که به محیط کاشت بسیار سبک و گردش و تهویه مناسب هوا در اطراف ریشه هایشان نیازمندند و در موطن خود حتی در حفرات موجود در تنه درختان و بدون وجود خاک در اطرافشان رشد و نمو می‌کنند.  نمونه‌هایی که تا کنون از سوی انجمن سلطنتی علوم باغبانی انگلیس جایزه دریافت کرده اند عبارتند از :'Belinda','Bestseller','Star of Holland'

چرخه رشد

پیاز هیپستروم معمولا در طی پاییز به فروش می‌رسد. بعد از کاشت باید به شکل سبک پیازها را آبیاری کرد تا به دلیل وجود رطوبت محیط اطراف، رشد جوانه های موجود در داخل پیاز تحریک شود . سپس گلدان را می‌توان در مکانی سرد و با نور مناسب قرار داد و فقط خاک را گهگاهی آب داد به نحوی که کمی مرطوب باقی بماند. اگر در این مقطع آبیاری زیاد باشد ممکن است پیاز و یا ریشه آن بپوسد. معمولا از یک پیاز سالم چهار عدد برگ بیرون می‌آید. تعداد برگها مهم است . آنها علاوه بر اینکه نقش غذاسازی برای گل را به عهده دارند ، موجب رشد بهتر و درشت تر شدن پیازهای موجود در زیر زمین نیز می‌شوند. گفته می‌شود که به ازاء هر 5-3 برگ یک ساقه گل تشکیل می‌شود. همچنین توجه داشته باشید که برخی از انواع این گیاه همانند انواع آلمانی(که در طی زمستان گل می‌دهند، توجه کنید که این انواع دورگه هستند و بومی کشور آلمان نیستند) ابتدا ساقه گل تولید می‌کنند و سپس برگها سر از خاک بیرون می‌آورند اما در انواع دیگر که با نام آفریقایی شناخته می شوند(و در طی پاییز گل می‌دهند)، رشد برگ و ساقه گل همزمان است.

از زمان کاشت پیاز تا گلدهی حدود 10-7 هفته طول می کشد. مکان سرد  اما با نور مناسب می‌تواند عمر گل را افزیش دهد. بعد از پژمردن گلها  باید به برگها اجازه داد تا در حدود 6-5 ماه رشد کنند و برنامه های کوددهی را نیز ادامه داد . رشد مناسب برگها در واقع به رشد پیاز مادر که هر ساله رشد می‌کند و با گلدهی نیز از بین نمی‌رود و همچنین به رشد پیازهای کوچکی که اطراف آن شکل می‌گیرند کمک می‌کند .

زمانی که برگها به شکل طبیعی شروع به زرد شدن کردند(معمولا در فصل پاییز) باید آبیاری را کاهش داد تا برگها بخشکند و آنها را از حدود 5 سانتیمتری بالای پیاز قطع کرد . کاهش آبیاری در این مقطع بسیار مهم است و در واقع خشکی محیط به شکل گیری جوانه های گل سال آینده کمک می‌کند. پیازها را می‌توان در مکانی سرد و خنک انبار کرد تا زمان مناسب کاشت آنان مجدد فرا برسد.دمای مناسب انبار در حدود 13درجه سانتیگراد است. اصولا زمان گلدهی این گیاه در خرداد و تیر ماه است اما همانند دیگر گیاهان پیازدار می‌توان با تامین نیازهای دمایی گیاه فصل رشد و گلدهی آن را تغییر داد که در قسمت پیش رس کردن توضیح داده شده است.

مسئله ای که در چرخه رشد این گیاه و شکل گیری جوانه گل وجود دارد این است که اگرچه دمای محیط در شکل گیری جوانه گل در پیاز تاثیر دارد (مثل آنچه که در مورد پیازهای لاله یا نرگس وجود دارد) اما در مورد این گیاه دوره های خشک و مرطوب نیز در این مسئله نقش مهمی دارند. در واقع انتهای فصل رشد که برگها در حال خشک شدن هستند و لازم است تا آبیاری کاهش یابد تا جوانه های گل در بطن پیاز شکل گیرند. اگر در این مقطع مرتبا به گیاه آب دهید نه تنها در سال آینده گل باکیفیتی تولید نمی شود بلکه ممکن است پیاز را در اثر پوسیدگی نیز از دست بدهید. بعد از درآوردن پیازها و نگهداری آنان در مکانی سرد و خشک و فرارسیدن زمان کاشت، با آبیاری پیازها و در واقع مرطوب کردن محیط اطراف آنان جوانه ها به رشد و طویل شدن و بیرون آمدن از زیرخاک تحریک می‌شوند و چرخه رشد مجددا تکرار می‌شود.

پیازها چگونه انبار می‌شوند؟

پیاز این گیاه بعد از برداشت در مکانی خشک و خنک نگهداری می‌شوددر بسیاری از مراکز تجاری ، پیازها را بعد از برداشت به مدت 10-7 روز و در دمای 23 درجه سانتیگراد نگهداری می‌شوند و سپس دما تا 13 درجه کاهش می‌یابد و تا فصل رشد بعد در این دما نگهداری می‌شوند. اما در پایان دروه انبارداری و نزدیک به زمان  ارائه آنان به بازار دما را به 7 درجه سانتیگراد کاهش می‌دهند و اعتقاد دارند که با این کار جوانه موجود در بطن پیاز بهتر حفاظت می‌شود. لازم به ذکر است که اگرچه برای مدت طولانی می‌توان پیازها را در انبار نگهداشت اما حداقل مدت زمان لازم برای استراحت و انبارداری  پیاز این گیاه 6 هفته و به طور مناسب 10-8 هفته است.

تغییر زمان گلدهی

معمولا نمونه های گلدانی این گیاه 10-7 هفته بعد از کاشت گل خواهند داد. با نگهداری پیازهای کاشته شده در محیطی سرد و خشک و سپس انتقال آنان به محیطی گرم می‌توان زمان گلدهی را کنترل کرد. اگر پیازها را در ماه های پاییز در گلخانه ای سرد و تاریک قرار دهیم و سه ماه بعد یعنی در حدود دی ماه آنها را در گلدان بکاریم و در نخستین روزهای ماه بهمن آنرا به مکانی با دمای 25 درجه سانتیگراد انتقال دهیم. دمای 25 درجه به رشد ریشه ها و برگسار سرعت می‌بخشد و گیاه سریع رشد می‌کند و حدود 8-5 هفته بعد و در اواسط ماه اسفند و بخصوص روزهای نوروز گل این گیاه را خواهیم داشت.

موقع خرید پیاز به چه مواردی توجه کنیم؟

پیازها باید بافتی محکم و سفت داشته باشند. محیط پیازها در انواع مختلف این گیاه متفاوت است اما به طور کل نمونه های دو رگه که امروزه معمولا از آنان استفاده می‌شود بین 20 الی 30 سانتمتر محیط پیاز است (توجه کنید که محیط پیرامون پیاز است و با قطر پیاز تفاوت دارد) رنگ پوسته های روی پیاز نیز از رقمی تا رقم دیگر گاهی متفاوت است اما اکثر به رنگ قهوه ای روشن تا تیره هستند.

همچنین ممکن است که در انتهای پیاز ریشه ها نیز مشاهده شوند مراقب آنان باشید و از خرید پیازهایی که ریشه های آسیب دیده و خشکیده دارند صرف نظر کنید. اگر بعد از خرید پیازها نتوانستید به سرعت آنها را بکارید آنها را در مکانی سرد با دمای 13-7 درجه سانتیگراد نگهدارید.

عمق کاشت:

پیاز آماریلیس با وجود جثه نسبتا درشتی که دارد آنقدر کم عمق کاشته می‌شود که 50-30٪ پیاز بیرون از سطح خاک باقی می‌ماند. عمیق کاشتن پیازها از جمله دلایل عدم گلدهی این گیاه است.

کاشت پیاز آب

 پیاز آماریلیس(هیپستروم ) را میتوان در محیطی بجز مخلوط خاک هم کاشت. این گیاه گل هم خواهد داد ولی برای تکثیر و رشد پیاز مادری مشکل ایجاد می‌شود و بهتر است بعد از گلدهی و ادامه رشد به بستر معمولی منتقل شود. البته از آنجایی که ریشه های پیاز در این مرحله (بعد از گلدهی ) بسیار فعال و حساس هستند احتمال آسیب رسی به گیاه وجود دارد. به هر حال اگر اصرار به کاشت پیاز این گیاه در آب دارید، در یک ظرف ابتدا به ارتفاع حدود 10 سانتیمتر قلوه سنگ یا سنگهای رنگین زینتی بریزید. پیاز را بر روی سنگریزه ها قرار دهید. سپس درون ظرف آب بریزید اما مراقب باشنید که سطح آب فقط با ریشه ها در تماس باشد.

ظروفی نیز وجود دارند که گردن آنان تنگ است و می‌توان پیاز را در محفظه موجود در قسمت بالای گردن ظرف قرار داد و ظرف را تا قسمت گردن از آب پر کرد.

حداقل هفته ای یک مرتبه آب ظرف را عوض کنید و به جای آب سرد هم بهتر است که از آب نیمه ولرم استفاده شود. گلدان را در مکانی روشن قرار دهید و دما را حدود 15.5 در نظر گیرید تا گلدهی تحریک شود. هر مقدار اتاق گرمتر باشد سرعت رشد ساقه گل بیشتر است. 

شرایط محیطی مورد نیاز:

آبیاری: این گیاه را نباید زیاد آب داد زیرا احتمال پوسیدگی پیاز و ریشه وجود دارد. بعد از کاشت به پیاز آب می‌دهیم تا رشد جوانه های موجود در پیاز تحریک شود. آبیاری را نیز باید به تدریج  و با ظهور برگها و شاخه گل زیاد کرد.اما این به معنی خیس و غرقابی کردن بستر کاشت نیست . در آبیاری و سبز شدن پیازها صبور باشید. جوانه زدن پیاز بسته به نوع و گونه ای که کاشته اید از 2 تا 8 هفته می‌تواند طول بکشد و در صورت سبز نشدن تصور نکنید که با آبیاری بیشتر می توان آنان را تحریک کرد . نتیجه آبیاری زیاد به پیازهای آماریلیس فقط پوسیدن آن است.یکی از موارد جالب توجه استفاده از آب در کاشت پیازها این است که اگر قبل از کاشت پیازها به مدت 3-2 ساعت انتهای پیاز و مکانی را که ریشه ها قرار دارند در آب ولرم قرار گیرد جوانه زنی پیاز راحت تر صورت می‌گیرد. در زمانی که برگها شروع به زرد شدن می‌کنند (حدود اواسط تابستان به بعد) آبیاری را کم کنید. خشک بودن بستر کاشت و محیط اطراف گیاه در این مقطع زمانی به تشکیل جوانه گل در بطن پیاز برای سال آینده کمک می کند (قسمت چرخه رشد را مطالعه کنید)

نور: بعد از کاشت پیاز، گیاه برای جوانه زنی و رشد و گلدهی به محیط  پر نور نیاز دارد. وجود نور مسقتیم آفتاب البته اگر منجر به گرم شدن بیش از اندازه گیاه در زمان گلدهی نشود نیز بسیار مفید است. کمبود نور می‌تواند منجر به عدم رشد مناسب برگسار و حتی عدم گلدهی شود. اگر نور از یک طرف به گیاه می‌تابد هر روز گلدان را کمی (در حدود 45 درجه ) بچرخانید تا ساقه گل کج نشود زیرا این گیاه تمایل دارد تا به سمت منبع نور کج بشود.

دما: دمای مناسب برای انبار کردن پیازهای این گل در قسمت بالا توضیح داده شد. در بین فاصله کاشت و تا سبز شدن پیاز و به عقیده برخی از پرورش دهندگان دمای 15-10 مناسب است و دمای بیش از این موجب ضعیف شدن ساقه گل و عدم استحکام کافی آن خواهد شد. دمای 15 درجه نیز برای رشد ساقه گل و شکوفایی گل مناسب است و بعد از ظهور گلها می‌توان دما را تا 26-20 درجه سانتیگراد بالا برد. هر قدر دما در طی مراحل سبز کردن پیاز و گلدهی بالاتر باشد گل زودتر تشکیل می‌شود و زودتر هم پژمرده خواهد شد.

خاک: خاکی سبک با زهکش بسیار خوب مورد نیاز است . از جمله ترکیباتی که برای کاشت پیازهای این گیاه مورد استفاده قرار می‌گیرد عبارت است از : یک قسمت خاک لوم(خاک باغچه)+یک قسمت خاک برگ پوسیده+ یک قسمت کود گاوی بسیار پوسیده یا دو قسمت خاک لوم+یک قسمت پرلایت + یک قسمت کود بسیار پوسیده گاوی. به جای کود پوسیده می‌توان از دیگر منابع مواد ارگانیک هماننند خاک برگ استفاده کرد. در زمان کاشت مراقب عدم آسیب رسیدن به ریشه ها باشید. گلدانی که 15-12 سانتیمتر عمق دارد معمولا برای کاشت پیاز این گیاه مناسب است اما به هر حال درشتی پیاز نیز باید در نظر گرفته شود.  بین پیاز و لبه گلدان بهتر است در حدود 5 سانتیمتر فاصله باشد. بعد از کاشت پیاز خاک اطراف آن را با دست و با ملایمت محکم و  فشرده کنید و سپس پیاز را آب دهید. برخی از پرورش دهندگان معتقدند که  بعد از پژمردگی گلها و برخی بعد از شروع رشد برگها کوددهی را مناسب می‌دانند. کود 10-10-10 هر ماه یک مرتبه و حداقل به مدت 3-2 ماه به رشد پیاز مادری و بچه پیازهای داخل خاک کمک خواهد کرد.

تکثیر:کاشت بذر هیپستروم بخصوص برای بدست آوردن انواع دورگه متداول است . البته گیاه ایجاد شده از طریق بذر 5-3 سال طول می‌کشد تا گل دهند. بذرها 5-4 هفته بعد از گرده افشانی گلها می‌رسند و میوه را در زمانی که زرد شد می‌توان از گیاه جدا کرد. بذرها از میوه بیرون آورده می‌شوند و برای چند روز در مکانی سرد و خشک قرار می‌گیرند تا رطوبت اضافه خود را از دست بهند. بدین منظور می‌توان حداقل به مدت 24 ساعت بذرها را بر روی دستمال کاغذی نیز قرار داد.

بهتر است برای جوانه زنی تعداد بیشتری از بذرها آنها را کاشت و انبار نکرد. از مخلوطی سبک همانند پرلایت + کوکوپیت(الیاف ریز شده نارگیل) می توان برای کاشت بذرها استفاده کرد. اگر روی سطح مخلوط کاشت لایه ای از شن نسبتا دانه درشت به ضخامت حدود 0.5 سانت نیز استفاده کنیم به زهکش بهتر محیط کاشت دانه ها کمک می کنیم.قبل از کاشتن بذها، بستر کاشت را مرطوب کنید بذرها در عمق بسیار کمی کاشت می شوند زیرا به نور برای جوانه زنی نیاز دارند. یعنی باید بر روی بستر کاشت قرار گیرند و لایه ای به ضخامت حدود 0.3 میلیمتر از مخلوط بستر کاشت روی آنها ریخته شود. فاصله بذرها از هم نیز در حدود 5 سانتیمتر است . بستر کاشت را در مکانی با دمای حدود 21 درجه سانتگیراد، روشن اما به دور از نور مستقیم قرار دهید. کشیدن یک لایه پلاستیک شفاف به حفظ رطوبت هوا کمک می کند. البته این لایه را اولا حدود یکی دو ساعت در طی روز باید برداشت تا مانع از شیوع بیماریهای قارچی شویم و همچنین بعد از جوانه زدن بذرها به طور کل می توان آنرا برداشت. جوانه زنی بذرها در حدود 4 هفته طول می‌کشد و با بیرون آمدن جوانه ها می‌توان گیاهان جوان را به محیطی با نور بیشتر منتقل کرد. اگر چند بذر را در کنار هم کاشته اید زمانی که گیاهان جوان در حدود 8-7 سانتیمتر ارتفاع داشتند می توان نسبت به بیرون آوردن و کاشت هر یک در یک گلدان مستقل اقدام کرد. مثلا می توان گلدانی با قطر 15 سانت را در نظر گرفت و حدود سه چهارم حجم آن را از مخلوط خاکی سبک پر کرد سپس گیاه جوان را روی سطح خاک گذاشت و مابقی گلدان را پر کرد. در زیر خاک پیاز جوان در حال شکل گیری است. با کوددهی می توان به رشد و شکل گیری پیاز کمک کرد. همچنین به آبیاری این گیاهان جوان بسیار دقت کنید زیرا پیازهای کوچک بسیار به پوسیدگی به دلیل آبیاری نامناسب حساس هستند. برای کوددهی گیاهان جوان حدود 6-5 هفته بعد از جوانه زنی بذرها می توان از کودی ملایم همانند 12-12-12 و یا 10-10-10 هر 5-4 هفته یکبار استفاده کرد. برخی از پرورش دهندگان معتقدند که در فصل زمستان لزومی به کوددهی نیست اما برخی نیز یا غلظت کودهای نامبرده را به نصف کاهش می دهند اما فاصله زمانی را رعایت می کنند و برخی همان غلظت را اما با فاصله بیشتر (مثلا هر 7-6 هفته یکبار ) استفاده می کنند. رشد گیاه و شکل گیری پیاز و درشت شدن این پیاز که به توانایی گلدهی برسد حدود 4-3 سال طول می کشد.

 دیگر روش معمول تکثیر هیپستروم جدا کردن پیازهای دختری است. پیاز مادری به تدریج پیازچه هایی را در اطراف خود تولید می‌کند . باقی گذاشتن این پیازهای کوچک و عدم جداسازی آنان از پیاز مادری برای چند سال از جمله دلایل گلدهی نامناسب و بدون کیفیت پیاز مادری است. این پیازچه ها را می‌توان قبل از کاشت در فصل پاییز از پیاز مادری جدا کرد و به شکل مستقل کاشت تا رشد کرده و به تدریج بزرگ شوند. پیازچه ها در 2-1 سال اول ممکن است گل ندهند و باید بزرگ شوند تا توانایی گلدهی را بیابند.

تقسیم پیاز مادری یکی دیگر از روشهای قابل انجام است که از اواسط تابستان تا پاییز انجام می‌گیرد . اما پیازهای مادری که برای این روش انتخاب می‌شوند باید لااقل 15 سانتیمتر قطر داشته باشند و به صورت افقی به چهار قسمت (حداکثر تا 8 قسمت) تقسیم شوند به صورتی که هر قسمت باید ناحیه ای از ساقه و ناحیه ای از صفحه زیرین را داشته باشد. توصیه شده است که قطعات برای 20 دقیقه در محلولی از یک سم قارچکش سیستمیک قرار گیرد. برخی از پرورش دهندگان در این مرحله قطعات را در یک کیسه فریزری که محتوی ورمی کولایت (یکی از انواع موادی که در تهیه مخلوطهای کاشت استفاده می شود و توانایی جذب و حفظ رطوبت را دارد) قرار میدهند. قبل از قرار دادن قطعات در کیسه فریزری نیز ورمی کولایت را مرطوب می کنند یعنی از نظر حجمی برای هر 9 قسمت ورمی کولایت یک قسمت آب (از آب جوشیده سرد استفاده شود) بکار می برند تا مرطوب شوند. در هر کیسه فریز نیز در حدود شش یا هفت قطعه از پیاز ها را قرار میدهند. به ملایمت کیسه را تکان می دهند تا قطعات پیاز با ورمی کولایت به خوبی مخلوط شود. سپس به درون کیسه هوا می دمند و سر آنرا می بندند. کیسه فریزری را مکانی با دمای 27-25 درجه برای هشت هفته در مکانی نسبتا تاریک قرار میدهند که در محیط خانه می توان از مکانهایی همانند یک کابینت آشپزخانه یا یکی از کمدهای درون خانه استفاده کرد.هر 3-2 روز کیسه را باید بررسی کرد تا رطوبت آن خشک نشده باشد و یا اگر هر قطعه مشکلی بخصوص از نظر رشد کپک نشان داد از سایرین جدا می شود. بعد از چند روز قطعات پیازها تقریبا صورتی رنگ می شوند و بعد از حدود دو هفته التبه در صورت شرایط محیطی مناسب، پیازچه های کوچک شکل میگیرند و بعد از 8 هفته این پیازچه ها را می توان در گلدان کاشت. در زمان در آوردن پیازچه ها باید مراقب بود که به هیچ عنوان ریشه های ظریف آنان آسیب نبینند.

روش دیگر کاشت قطعات نیز به این صورت است که هر قطعه را می‌توان در مخلوطی از شن و پیت موس کاشت کرد به نحوی که نصف آن پوشانده شود. ظرف حاوی این قطعات باید در مکانی مرطوب و سایه قرار گیرند و در حدود 8-4 هفته بعد شاهد شکل گیری پیازچه های کوچک از بین فلسها خواهیم بود. پیازچه ها را از فلسها جدا کرده و در گلدانهایی دیگر می‌کاریم (نصف طول پیازچه ها بیرون باشد) بعد از 6-3 هفته شاهد رشد برگسار از پیازچه ها خواهیم بود.حدود 6-3 سال طول میکشد تا این پیازچه ها بزرگ شوند توانایی گلدهی بیابند.

آفات و بیماری: مگس پیاز نرگس می‌تواند پیازهای آماریلیس را نیز مورد حمله قرار دهد. لارو این آفت از بافتهای پیاز تغذیه می‌کند. برگها پژمدره و زرد و بدشکل می‌شوند و در نهایت می خشکند. ظاهر پیاز ممکن است سالم به نظر برسد اما از درون پوک است . کنترل این آفت سخت است و توصیه می‌شود گیاهان آلوده از بین بروند.  لارو حشرات مختلف بخصوص حشره ای با نام عملی Hypercompe indecisa این گیاه را به عنوان منبع غذایی مورد استفاده قرار می‌دهد.نماتدها آفات دیگری هستند که می‌توانند بر روی ریشه پیاز فعالیت کرده و گیاه آلوده دچار ضعف رشد و رنگ پریدگی برگسار و بدشکلی گلها و برگها خواهد شد.ریشه هایی که نماتدها بر روی آنان تغذیه کرده اند معمولا با ریشه های سالم از نظر رنگ فرق دارند و به رنگ قرمز یا قهوه ای در میآیند. بکارگیری پیازهای سالم و بستر کاشت ضدعفونی شده از جمله راهکارهای جلوگیری از شیوع این آفت است.

بیماری لکه قرمز Stagonospora curtissi بیماری قارچی است که ممکن است ظاهر و سلامت گیاه را تحت تاثیر قرار دهد. لکه ها و یا زخمهای قرمز رنگی بر روی ساقه گل و برگها و حتی پیاز شکل می‌گیرد . برگها بدشکل می‌شوند و ساقه گل به راحتی می شکند. وجود هوای سرد و مرطوب شیوع بیماری را تحریک می‌کند. البته بیماری مرگبار نیست . سعی کنید پیازهای سالم را استفاده کنید و بستر کاشت را قبل  از استفاده ضدعفونی کنید. پوسته های پیازهای آلوده را تا جایی که لکه ها را نشان می‌دهند و امکان دارد جدا کنید. برخی ار پرورش دهندگان پیازهای ناسالم را به مدت یک ساعت در محلول آب و ماده سفید کننده 1٪ قرار می‌دهند.

بیماری ویروسی موزاییک موجب ایجاد خطوط و لکه های سبز کم رنگ و زرد بر روی پهنه برگها می‌شود. شکست رنگ در گلبرگها نیز اتفاق می‌افتد. در مراحل پیشرفته آلودگی، اگر پیاز سبز کند برگها و ساقه هایی کوتاه قامت و بدشکل تولید می‌شود و گلها نیز ممکن است به هم پیچیده و بد شکل باشند. تنها راه حل از بین بردن و استفاده نکردن از پیازها و گیاهان آلوده است .

پوسیدگی ریشه و ساقه این گیاه نیز توسط قارچهای مختلف و اکثرا به دلیل آبیاری بیش از اندازه گیاه روی می‌دهد. زخمهای سیاه رنگی بر روی پیازها و در نزدیکی سطح خاک بوجود می آیند که در نهایت موجب خمیدگی ساقه گیاه می‌شوند. گیاه رنگ پریده و ضعیف می‌شود و در نهایت پژمرده شده و از بین می‌رود. رعایت مسائل بهداشتی و بخصوص رعایت آبیاری مناسب از راه های جلوگیری است. بلایت بوترتیس بیماری قارچی دیگری است که بخصوص در شرایط سرد و مرطوب مشاهده می‌شود و بر اثر آن لکه های قهوه ای رنگ بر روی گلها ایجاد می شود. سطح لکه ها بعد از مدتی خاکستری می‌شوند و تمامی گل را در بر گرفته و از بین می‌برند. در مورد این بیماری نیز رعایت مسائل بهداشتی و آبیاری به موقع از جمله مواردی است که از شدت این بیماری می‌کاهد.

دلایل عدم گلدهی: نور کم محیط- عدم رشد مناسب برگها در سال قبل و درنتیجه ضعیف شدن پیاز- پیاز مادری با تعداد زیادی پیاز کوچک احاطه شده است – پیازها عمیق کاشته شده اند.

خروج مایع آب مانند بعد از قطع ساقه گل: این مسئله مشکل تلقی نمی شود بخصوص اگر آبیاری خوبی انجام شده باشد.