معرفی گیاه آلسترومریا Alstromeria

آلسترومریا Alstromeria به خانواده Alstroemeriaceae    و راسته Liliales  تعلق دارد و بومی آمریکای جنوبی بخصوص دو کشور شیلی و برزیل است . در حدود 120 گونه در جنس این گیاه وجود دارد . گونه هایی که بومی شیلی هستند در واقع زمستان گل می‌باشند و گونه های بومی برزیل تابستان گل هستند. آلسترومریا اصولا گیاهی با رشد رویشی قابل توجه است که ساقه های زیرزمینی (ریزوم ) دارد. همچنین ریشه های این گیاه ساختارهایی دارند که در آنان می توانند آب را ذخیره کنند .

البته لازم به ذکر است که در برخی از منابع علمی این ناحیه را نوعی ژوخه یا ساقه تغییر شکل زیرزمینی Tuber می دانند که متورم می شود و علاوه بر ذخیره مواد غذایی ، در تکثیر این گیاه نیز مورد استفاده قرار می‌گیرد. ارتفاع ساقه های این گیاه در گونه های مختلف آن از چند سانتیمتر ( در گونه هایی که به طور کل با نام Alpine Andean شناخته میشوند) تا حدود 1.5 متر در دیگر انواع این گیاه متغیر است.

معمولا در طی یک سال ، گیاه میتواند تا حدود 80 عدد ساقه جدید و جوان تولید کند که هر ساقه می تواند منتهی به حدود 10 گل باشد اما معمولا بین 3 تا 7 عدد گل را تولید میکند. در واقع ساقه زایی برخی از انواع در طی فصل رشد به قدری قوی است که برخی از گونه‌های این گیاه بخصوص در کشورهایی همانند استرالیا، نیوزلند و انگلیس که شرایط آب و هوایی مساعدی برای رشد این گیاه دارند، به شکل علف هرز رشد کرده و ایجاد مزاحمت می کند. گلهای این گیاه بسیار زیبا و جذاب است. کاسبرگهای گل نیز همانند گلبرگها رنگین است و موجب ظاهر بهتر گل می شود. مجموع کاسبرگهاو گلبرگها در کنار هم شش عدد است.

تصویر فوق: یک عدد گل آلسترومریا. کاسبرگها نیز مانند گلبرگها رنگین و هم رنگ گلبرگها هستند. لکه هایی که رنگ متفاوت با زمینه دارد موجب زیبایی بیشتر این گل می شود.

رنگهای کاسبرگها و گلبرگها متنوع است. در واقع امروزه به دلیل انجام عمل اصلاح نژاد به منظور تولید نمونه هایی با رنگهای جدید و یا گلهایی درشت تر، در حدود 190 رقم از این گیاه و تعداد قابل توجهی دو رگه تولید شده است که رنگهای متنوعی مانند سفید؛ زردطلایی، نارنجی، گل بهی، صورتی ، قرمز، بنفش و ارغوانی در بین آنان دیده می شود.

مهمترین دورگه هایی که امروزه تحت کشت و کار قرار می گیرد، حاصل تلاقی بین گونه های بومی کشور شیلی (زمستان گل و در تابستان استراحت می کند ) با گونه های بومی کشور برزیل(تابستان گل می دهد و در زمستان استراحت می کند) است. در واقع با انجام چنین عملی، مشکل رکود و استراحت فصلی این گیاهان حل شد و گیاهان بدست آمده نمونه‌های همیشه سبزی هستند که همیشه در حال رشد هستند و هیچ گاه دچار رکود و استراحت نمی شوند و تقریبا در تمامی اوقات سال گل می دهند اما حداکثر تولید گل آنان در اواخر بهار و اوایل تابستان است و در سایر مواقع سال گلدهی کمتری دارند. گلهای این گیاه که از نظر ظاهری شبیه گل سوسن اما در اندازه بسیار کوچکتر است  و  امروزه به عنوان شاخه گل بریده نیز بسیار مورد استفاده قرار می گیرد بخصوص اینکه شاخه های گل عمر نسبتا قابل توجهی دارند و یک شاخه گل آلسترومریا را می توان در گلدان به مدت دو تا سه هفته به خوبی نگهداری کرد.  علاوه بر آن می‌توان این گیاه را به شکل گلدانی و یا در بستر باغچه های خانگی مورد پرورش قرار داد و از زیبایی گلهای آن لذت برد. اغلب انواعی که به شکل خانگی نگهداری می شوند معمولا در اواخر بهار و یا اوایل تابستان گل می دهند . توجه داشته باشید که تمامی جنسهای این گیاه چندساله با عمری نسبتا طولانی هستند و در این بین فقط گونه A.taltalia است که به عنوان گیاهی یکساله شناخته شده است.

همانطور که اشاره شد در جنس این گیاه حدود 120 گونه شناسایی شده است که برخی از معروفترین آنها عبارتند از:

• Alstroemeria aurea با نام انگلیسی Lily of the Incas
• Alstroemeria aurantiaca با نام انگلیسی Peruvian Lily/Alstroemeria Princess Lily
• Alstroemeria caryophyllacea با نام انگلیسی Brazilian Lily
• Alstroemeria haemantha با نام انگلیسی Purplespot Parrot Lily
• Alstroemeria ligtu با نام انگلیسی Lily-of-the-Nile
• Alstroemeria psittacina با نام انگلیسی  Lily of the Incas, White-edged Peruvian Lily/White Alstroemeria
• Alstroemeria pulchella با نام انگلیسی  Parrot Lily, Parrot Flower, Red Parrot Beak, New Zealand Christmas Bell

آلسترومریا در زبان انگلیسی عموما با نامهایی همچون Peruvian lily و Lily of the Incas و Parrot lily شناخته می شود و نمونه هایی که می توان آنان را در گلدان نگهداری کرد با اصطلاح آلسترومریای باغی Alstromeria Garden معرفی می شوند. آلسترومریاهای باغی با توجه به ارتفاعی که دارند در چند گروه قرار می گیرند که عبارتند از:

• گروه میکرو Micro  این گروه از گیاهان آلسترومریا گاهی بسیار کوتاه قامت هستند و در حدود 30-20 سانتیمتر طول دارند و حتی با گرم شدن هوا نیز طول ساقه ها یآنان افزایش نمی یابد. از مثالهای این گیاهان می توان به ارقامی همانند Inca Vito, Inca Lolly, Inca Sweety اشاره کرد.
• گروه متراکم Compact که 35-30 سانتیمتر ارتفاع دارند و از نمونه های آنان می توان به Inca Mambo, Inca Avanti, Inca Lake  اشاره کرد.
• گروه با قامت متوسط و بلند  Medium/tall که 45-35 سانیتمتر طول دارند و البته هوای گرم می تواند منجربه بلند شدن بیش از اندازه ساقه های آنان شود و مثالهای این گروه عبارتند از  Inca Glow, Inca Yuko (قامت متوسط) و nca Exotica, Inca Ice (قامت بلند)

همچنین در گذشته که تنوع آلسترومریا به دلیل دو رگه گیری تا این حد زیاد نبود ، این گیاهان در دو دسته عمومی قرار میگرفتند:

• آلسترومریا ارکیده‌ای: با قامتی بلند به طول 3-2.5 متر که از اوایل بهار به مدت 5-3 ماه دوران گلدهی دارند و در بقیه ایام سال گلدهی کمتری دارند . گلدهی بعد از سرمای زمستانه که در حد 15-10 درجه سانتیگراد است روی می دهد. اعضای این گروه به طول مدت نور(فتوپریود) به منظور گلدهی حساس نیستند.
• آلسترومریا پروانه‌ای: کوتاه قامت و سراسر سال گل می دهند. گلهایی بزرگتر در مقایسه با گروه قبلی دارند و درجه حرارت پایین (16-13در جه سانتیگراد) و طول روز بلند به گلدهی این گیاهان کمک می کند. 

در ادامه با نیازهای محیطی این گیاه آشنا می شوید. البته نیازهای این گیاه هنگامی که به شکل گلدانی و خانگی پرورش می یابد تا حدودی در مقایسه با زمانی که به شکل گلخانه ای و به منظور تولید شاخه گل بریده کشت می شود تا حدودی بخصوص در رابطه با نور و دما و نحوه کوددهی متفاوت است که سعی کرده ام به شکل مختصر و مفید این اطلاعات را در اختیار شما قرار بدهم.

آبیاری: آبیاری منظم و مرتب این گیاه یکی از عوامل موثر در گلدهی مناسب آن است. همچنین خشکی کشیدن گیاه منجر به عدم گلدهی مناسب و کاهش شدید کیفیت گلها می شود . اگرچه ارقام جدید و امروزی این گیاه دوران رکود و استراحت ندارند اما در مورد نمونه های که توانایی شروع دوران رکود و استراحت را دارند ممکن است خشکی خاک منجر به شروع رکود آنان شود. بهتر است که خاک این گیاه همواره از مقداری رطوبت برخوردار باشد اما این به معنی غرقابی بودن خاک نیست زیرا این مسئله باعث پوسیدگی ریشه و ساقه های زیرزمینی و افزایش شیوع بیماریهای قارچی می شود. به همین دلیل خاک باید بافتی سبک با زهکش بسیار خوب داشته باشد که علاوه بر نگهداری رطوبت مورد نیاز، آب اضافی را در خود نگه ندارد و منجر به پوسیدن ساقه های زیرزمینی و ریشه های گیاه نشود. رطوبت هوا نیز مهم است. البته آلسترومریا به شیوع بوتریتیس که رطوبت هوا در شیوع آن نقش مهمی دارد نیز حساس است اما از طرفی خشکی هوا از جمله دلایل کاهش تولید شاخه گل و همچنین کاهش کیفیت آن است. رطوبت بیش از اندازه علاوه بر افزایش احتمال شیوع بیماریهای قارچی بخصوص بوترتیس می تواند منجر به افزایش طول ساقه ها و بزرگتر شدن و البته ضعیف تر شدن ساختار برگها شود.

نور: در مورد پرورش این گیاه در محیط خانه و در گلدان باید گفت که محیط باید پر از نور و روشن باشد و بهتر است که در طی روز و بخصوص در اوایل روز، به مدت حداقل 6 ساعت از  نور مستقیم آفتاب بهرمند شود. وجود سایه در بعد از ظهر بخصوص در طی فصول گرم سال بسیار مهم است. وجود نور به همراه گرمای هوا از جمله دلایل عدم گلدهی گیاه، ریزش غنچه های گل و سوختگی نوک و حاشیه گلبرگها و برگها است.

اما در مورد تولید گلخانه ای این گیاه و تولید شاخه های گل بریده ، مسئله میزان نور این گیاه کمی پیچیده تر است زیرا میزان نور با توجه به مسائلی همچون دمای هوا و دمای خاک تنظیم می‌شود. در محیط درون گلخانه، میزان نور بر اساس شدت آن سنجیده می شود و نه تعداد ساعات تابش مستقیم اشعه آفتاب. به عنوان مثال گفته می شود که میزان نور به اندازه 3500-300 لوکس در متر مربع (از واحدهای سنجش شدت نور) به مدت 14 ساعت تا اوایل پاییز و به مدت 12 ساعت در طی پاییز و اواسط زمستان کافی است. البته این نور به میزان دمای خاک نیز بستگی دارد و هنگامی مناسب است که دمای خاک حدود 14 باشد اگر دمای خاک افزایش یابد به دلیل افزایش میزان فعالیت ریشه ها و کل گیاه، بهتر است که میزان نور نیز بیشتر شود و به حدود 4000 لوکس در متر مربع و به مدت 18-15 ساعت در طی روز برسد. اگر از سیستم نور دهی HID (نور با فشار بالا) استفاده شود باید دمای خاک را 15.5-14 درجه تنظیم کرد تا گیاه بتواند رشد رویشی کافی و ظرفیت مناسب برای استفاده از نور حاصل از چنین سیستمی را داشته باشد. البته در طی فصل زمستان تنظیم دمای خاک در این محدود یعنی 15.5 -14 درجه سانتیگراد کار سختی است بنابراین در چنین فصلی معمولا طول روز را کاهش می دهند تا به طور کل مسائلی همچون میزان نور، دمای خاک و طول مدت زمان حضور نور همگی با هم هماهنگ باشند و بیشترین میزان شاخه گل تولید شود.زیرا زیاد بودن هر یک از این عوامل نسبت به دیگران موجب رشد نامناسب این گیاه می شود. بنابراین طول مدت زمان حضور نور و بکاریگری از سیستم نور دهی HID باید در حد 14 ساعت تنظیم شود و نه بیشتر.

دما: اگرچه ریشه های این گیاه معمولا  5- درجه سانتیگراد نیز تحمل می کند اما در چنین شرایطی قطعا قسمت هوایی گیاه از بین میرود و همچنین حتما باید بر روی سطح خاک لایه ای از مواد ارگانیک همانند کودهای حیوانی به ضخامت 10-5 سانتیمتر پخش کرد تا ریشه ها از یخ زدگی محافظت شوند. همچنین اگر تمایل دارید که قسمت هوایی از بین نرود نباید اجازه دهید که دمای هوا به زیر 8 درجه سانتیگراد نزول کند. سرد شدن هوا بخصوص به همراه رطوبت هوا یکی از دلایل عدم گلدهی این گیاه است. از طرفی سرمای خاک نیز در رشد این گیاه موثر است به نحوی که دمای 12-10 درجه سانتیگراد خاک منجر به زرد شدن برگسار می شود و در چنین شرایطی مرطوب بودن بیش از اندازه خاک نیز مشکل را چند برابر می کند. اصولا حدود شش هفته بعد از کاشت گیاهان جدید بهتر است که دمای هوا در حدد 13 درجه در طی شب و 16-14 درجه در طی روز باشد. خنک بودن هوا در طی این شش هفته منجر به رشد آهسته تر برگسار و تولید شاخه هایی با کیفیت بیشتر و جلوگیری از طویل شدن بیش از اندازه ساقه های گل می شود. اصولا دمای بالای 16 درجه در طی این مدت (هفته های اولیه کاشت گیاهان جوان) از جمله دلایل اصلی بلند شدن بیش از اندازه و نامناسب ساقه های گل است. بعد از طی این مدت و بخصوص در طی فصل تابستان دمای هوا بین 17 الی 22 درجه برای این گیاه مناسب است. دمای شبانه 17-14 درجه برای دستبابی به بالاترین حد کیفیت گلها مورد نیاز است.  افزایش گرمای هوا و رسیدن آن به نزدیک 30 درجه سانتیگراد یکی از دلایل توقف گلدهی این  گیاه است. با فرارسیدن فصل پاییز زمستان و کاهش میزان فعالیت و رشد گیاه می توان دما را با توجه به نوع رقم گیاه کاشته شده بین 10 الی 14 درجه سانتیگراد نگهداشت اما اگر از نور مصنوعی برای روشنایی بیشتر محیط استفاده شود تا گیاه رشد و فعالیت خود را همچنان ادامه دهد می توان دما را نیز بالاتر در نظر گرفت. توجه داشته باشید که دمای زیر 10-9 درجه سانتیگراد منجر به کاهش شدید رشد این گیاه  خواهد شد. با فرارسیدن فصل بهار و بخصوص افزایش میزان نور طبیعی محیط دما را نیز باید کمی بالا برد و از 14-10 به 15-13 رساند و با طولانی تر شدن روزها دما را در نهایت و حداکثر تا 22 درجه سانتیگراد تنظیم کرد. همانطور که اشاره شد دمای خاک نیز در رشد این گیاه موثر است و دمای 12-10 درجه سانتیگراد خاک از جمله دلایل زرد شدن برگسار این گیاه است. همچنین وجود چنین دمایی در طی فصل زمستان در مورد تولید گلخانه ای این گیاه منجر به کاهش تعداد ساقه های گل در بهار و تابستان خواهد شد.دمای بالای خاک یعنی در حد 15.5 درجه سانتیگراد در طی زمستان می تواند منجر به افزایش میزان ساقه های بدون گل (ساقه های کور) در فصل رشد آتی شود . به همین دلیل گیاهانی گلخانه ای که در طی تابستان در معرض دمای بالای خاک بوده اند در طی پاییز و حتی زمستان ساقه هایی بدون گل و اصطلاحا ساقه های کور بوجود می آورند. بنابراین بهتر است که دمای خاک در طی تابستان در حد 14 درجه سانتیگراد باقی بماند البته در صورت مناسب بودن شرایط نور محیط دمای خاک می تواند در حد 17-15 درجه سانتیگراد نیز افزایش یابد و مشکلی را ایجاد نکند.

خاک: اگرچه این گیاه می تواند طیف تقریبا گسترده ای از خاک را تحمل کند اما برای تولید بیشترین میزان شاخه گل، خاکی با زهکش خوب و سبک مورد نیاز است. در زمان تهیه مخلوط خاکی، بکارگیری از کود حیوانی بسیار پوسیده می تواند به سبکی بافت خاک و بهبود شرایط زهکش کمک کند. استفاده از مواد دیگر همانند خاک برگ، کوکوپیت ، پرلایت و شن نیز به همراه خاک معمولی می تواند در ایجاد محیطی سبک برای افزایش کمیت و کیفیت گلها کمک کند. در مورد فاصله کاشت این گیاهان بخصوص در فضای باز و بستر گلخانه باید گفت که کاشت به شکل ردیفی یکی از متداولترین روشهای کاشت این گیاه است. دو ردیف که در کنار هم هستند در حدود 50-40 سانتیمتر از هم فاصله دارند و فاصله گیاهان بر روی یک ردیف از یکدیگر نیز 40-35 سانتیمتر است. در واقع می توان گفت که از نظر تراکم کاشت در هر متر مربع از گلخانه در حدود 3 گیاه وجود دارد.

کود: برای گیاهانی که در گلدان و یا بستر باغچه های منازل کاشته شده اند می توان از کودهای محلول مخصوص گیاهان گلدار استفاده کرد. این کودها معمولا میزان فسفر و پتاسیم بیشتری نسبت به نیتروژن دارند تا منجر به گلدهی بهتر گیاه شوند. وجود نیتروژن بیشتر از فسفر و پتاسیم منجر به رشد رویشی بیش از اندازه و کاهش گلدهی این گیاه خواهد شد. همچنین وجود منیزیم در کودها به منظور جلوگیری از زرد شدن برگها توصیه شده است . دستورالعمل در مورد غلظت کود و همچنین فواصل کوددهی را باید بر اساس برچسب موجود بر روی بسته کود که از سوی کارخانه سازنده کود منتشر شده است رعایت کرد.در برخی از منابع علمی استفاده از فرمول 6-6-6 که فرمولی ملایم است برای این گیاه توصیه شده است. برخی دیگر نیز در اوایل رویش در فصل بهار فرمول 27-11-7 و در ادامه فرمول 14-2-12 را پیشنهاد کرده اند.برخی دیگر از پرورش دهندگان نیز کود را با فرمول 10-10-5 استفاده می کنند. کود دهی را در طی بهار و تابستان انجام دهید اما با فرارسیدن پاییز آنرا کاهش دهید و در طی زمستان آن را متوقف کنید.

اما در مورد پرورش گلخانه ای مسئله تا حدودی متفاوت است. معمولا و به منظور پرورش بیشترین تعداد شاخه گل با برترین کیفیت باید برنامه کوددهی را با توجه به میزان عناصر موجود در بستر کاشت گیاه تنظیم کرد. یعنی در گلخانه های پیشرفته ابتدا میزان و سطح عناصر موجود در بستر کاشت مشخص می شود و سپس سطح عناصر با اعداد موجود در جدول استاندارد مقایسه می شود و با توجه به کمبودها و حتی بیش بود عناصر غذایی فرمول کودی تعیین و مورد استفاده قرار  میگیرد. جدول سطح استاندارد عناصر مورد نیاز برای این گیاه را در زیر مشاهده می کنید. لازم به ذکر است که برای مشخص شدن سطح عناصر موجود در محیط رشد گیاه نیاز به روشهای تشخیص آزمایشگاهی و تجزیه خاک و بافت گیاه است. اعداد جدولهای  زیر مربوط به حداقل و حداکثر یونهای مورد نیاز در بستر کاشت خاکی است و در مورد بستر های کاشت هیدروپونیک (مثلا بستر تشکیل شده از کوکوپیت و پرلیت) این اعداد متفاوت هستند و در این جا نشان داده نشده اند.

تکثیر: یکی از روشهای تکثیر این گیاه قطعه کردن قطعات ساقه زیرزمینی (ریزوم ) این گیاه است که این عمل را می توان در طی اواخر تابستان تا اوایل پاییز انجام داد.البته در مورد گیاهان مسن که ساقه‌هایشان چوبی و بدون گل هستند و یا ساقه ها دچار ازدحام بیش از اندازه شده اند  این عمل را در تمامی مواقع سال نیز می توان انجام داد.ابتدا قسمت هوایی گیاه چند روز قبل از تقسیم تا حدود 15-10 سانتیمتری کوتاه می شوند و سپس گیاه از خاک بیرون آورده می شود تا عمل تقسیم ریزومهای آن انجام شود.  عمق کاشت قطعات ریزوم نیز متفاوت است . اگر در بستر خاک قصد کاشت دارید باید عمق را در حدود 10-7 سانتیمتری در نظر بگیرید اما برای کاشت در گلدان ریزومها سطحی تر و در عمق 3-2.5 سانتیمتری کاشته می شوند.  بعد از کاشت قطعات ریزوم 15-10 هفته طول می‌کشد تا گیاه جدید رشد کند و گل بدهد و این گیاه 4-3 سال می تواند به خوبی گلدهی داشته باشد و بعد از این مدت اگرچه از تولید تعداد گلها کاسته نمی شود اما کیفیت گلها نزول می کند و مجددا با استفاده از ساقه های زیرزمینی می توان گیاه را تکثیر و گیاهان جوانی را تولید کرد و گلهای با کیفیت بهتری را بدست آورد. از بذر گیاه نیز میتوان برای تکثیر گیاه استفاده کرد . البته به یاد داشته باشید که گیاهان حاصل از بذر می توانند اصلا شبیه گیاه مادری نشوند بنابراین اصولا تکثیر از این طریق توصیه نمی شود. بذرها را در عمق 0.6 سانتیمتری خاک می کارند. و دما را حدود 21 درجه تنظیم می کنند.سه هفته در چنین دمای باقی مانده و سپس به مکانی سرد همانند یخچال با دمای 5-2 درجه سانتیگراد منتقل می کنند تا سه هفته نیز در سرما سپری شود. وجود این دوره گرم و بعد دوره سرما به جوانه زنی بذرها کمک می کند. سپس مجددا بذرها به مکانی با دمای 21 منتقل می شوند و در حدود دو هفته بعد جوانه می زنند. البته اگر بذر کهنه باشد جوانه زنی آن می تواند 10-8 هفته طول بکشد. برخی نیز با خیساندن بذرها جوانه زنی آنان را تسهیل می کنند بدین صورت که بذرها را به مدت 4 روز در آب ولرم خیس می کنند و البته هر روز باید این آب عوض شود و سپس نسبت به کاشت بذرها اقدام می کنند و در این شرایط جوانه زنی بذرها ممکن است 4 هفته طول بکشد.

تصاویر فوق: سمت راست میوه آلسترومریا در حال شکاف خوردن و تصویر سمت چپ اندازه بذرهای این گیاه در مقایسه با یک سکه

میزان تولید گلخانه ای: برای دوستانی که علاقه مند به پرورش این گیاه به شکل گلخانه ای هستند باید گفت که میزان تولید شاخه گل بریده در هر متر مربع البته با توجه به نوع رقم مورد استفاده و شرایط  محیطی بخصوص نور و دمای خاک و همچنین روش پرورش این گیاه  ، بین 180 تا 400 شاخه گل تولید می شود. شاخه های گلی که بیش از 4 عدد گل دارند درجه محسوب می شوند. در جدول زیر میزان تولید شاخه گل این گیاه را که در دو زمان مختلف و در فضای باز و یا گلخانه کاشته شده اند مشاهده می کنید.

آفات و بیماری : از آفات این گیاه می توان به شته ، تریپس ، کنه تار عنکبوتی ، مگس سفید و نماتد اشاره کرد. از بیماریهای قارچی نیز می توان به پوسیدگی های ناشی از پیتیوم و ریزوکتونیا اشاره کرد که در شرایط خاک مرطوب و عدم تهویه مناسب شیوع می‌یابد.

زرد شدن برگها: زردی برگهای گیاه آلسترومریا یکی از شایع ترین مشکلات این گیاه است که دلایل گوناگونی عامل آن است.مثلا بالا بودن اسیدیته خاک و به بیان دیگر قلیایی بودن آن منجر به کاهش جذب عناصر آهن و منگنز می شود و در نتیجه برگسار زرد می شوند. همچنین اصولا کمبود و فقر غذایی خاک بخصوص از لحاظ این دو عنصر منجر به زردی برگسار می شود. بعد از یک دوره رشد فراوان و تولید گلهای بیشمار نیز به دلیل کاهش قدرت ریشه ها و فعالیت آنان، برخی از برگها زرد می شود. اصولا کاهش فعالیت ریشه ها منجر به زردی برگسار می شود حال دلیل آن همانند آنچه که ذکر شد است و یا اینکه دلایل محیطی مثل سرما و یا دلایل مربوط به بیماری ها می تواند منجر به کاهش فعالیت ریشه ها و زردی برگسار شود. سردی خاک و دمای 12-10 درجه سانتیگراد آن نیز از دیگر دلایل زرد شدن برگسار است.

هرس: قطع و جداسازی ساقه های آسیب دیده و شکسته از جمله کارهایی است که در طی فصل رشد انجام می شود همچنین زمانی که قصد جداسازی ساقه گل را دارید و یا زمانی که گلدهی ساقه به اتمام رسیده است می توانید این ساقه را از فاصله 8-7 سانتیمتری خاک جدا کرد. ساقه های جدید که شروع به رشد می کنند در حدود 10-8 هفته بعد ، گل تولید می کنند.