نامهای متداول: گل موگه، گل عشاق فرانسوی، گل برف، گل برفی، زنبق دره، گل زنگوله ای
نام انگلیسی: lily of the valley
نام علمی: Convallaria Majalis
خانواده: Asparagaceae (مارچوبگان)
رنگ گل: سفید رنگ و معطر، واریته (C.majalis rosea) دارای گل های صورتی متمایل به ارغوانیست.
شکل گل: گل های خوشه ای و زنگوله ای شکل بوده و هر خوشه از گلهای متعدد تشکیل شده است.
میوه: شکل میوه همانند توت به رنگ نارنجی و قرمز با قطر 5 تا 8 میلیمتر حاوی 1 تا 3 دانه به رنگ سفید که پس از رسیدن به رنگ قهوه ای در می آید.
اندازه: بلندی 25 سانتیمتر و گستردگی ۳۰ سانتیمتر
فصل گلدهی: اردیبهشت تا تیر ماه
برگ موگه: برگها به تعداد دو عدد بشکل تخم مرغی، نیزه مانند که از قاعده گیاه خارج می گردد.
ساقه: ساقه آن نرم و فاقد گره است.
توضیحات در مورد گیاه موگه:
گیاهی است چندساله و بومی مناطق سرد و معتدل نیمکره شمالی در آسیا و اروپا میباشد.
خاک مناسب: خاک آن میبایست حاصلخیز و نسبتاً مرطوب باشد. خاک مناسب برای موگه خاک غنی از هوموس به خصوص خاک رس میباشد. خاکهای اسیدی و غنی از مواد آلی و همیشه مرطوب برای آن ایده آل است.
ازدیاد و تکثیر: بوته یا پاجوش جداشده را که هر کدام دارای یک یا دو جوانه هستند در اواخر تابستان پاییز می توان در فضای باز در باغچه با فاصله 20 تا 30 سانتیمتری از هم کاشته می شوند. قطعات تقسیم شده گیاه باید دارای جوانه ریشه دار باشد. پس از کاشت بایستی آنها را مرتباً آبیاری نمود، به طوری که خاک محل کاشت همیشه مرطوب باشد. این پاجوش ها زمستان را در محل جدید سپری نموده، و در بهار گل می دهند. تولید پاجوش در پائیز و یا اوایل فروردین انجام می شود.
گیاه یکساله گل نمی دهد و در دوسالگی تولید برگ را آغاز کرده، گاهی خوشه کوچکی تولید می کنند و از سال سوم در روی گیاه خوشه های قوی و زیبای گلهای سفید آن قابل توجه اند.
تکثیر موگه از طریق بذر نیز بسیار طولانی مدت بوده و تا 8 سال به طول می انجامد و اغلب جهت بهبود نژاد و کیفیت صورت میگیرد.
نیاز های نوری: مکانهای نیم سایه تا سایه برای موگه ایده ال است. البته واریته های برگ ابلق یا حاشه دار آن نیازمند محل های آفتابی هستند.
دمای ایده آل مبرای موگه: گل برف همانطورکه از نامش پیداست به سرما مقاوم بوده و در مناطقی که آب و هوای معتدل و یا سرد دارد می تواند زمستان را در هوای آزاد بماند بدون اینکه از سرما آسیب ببیند. حداقل دمای قابل تحمل آن ۱۵- درجه سانتی گراد می باشد. پس از آب شدن برفها در حالت خودرو و وحشی آمدن بهار را نوید میدهد.
کاربردها:
کنار باغچه ها، گیاه گلدانی، شاخه بریده، دسته گل، تاج گل
زمان چیدن به عنوان گل شاخه ای:
زمانی که تقریبا نصف گل ها باز شده و گل های زنگوله ای (گلچه) انتهای رنگ سبز خود را از دست داده باشد، باید برداشت شوند. گل های شاخه بریده را میتوان در انبار در دمای 1 تا 0 درجه سانتیگراد به مدت 2 تا 3 هفته و در دمای 2 درجه به مدت یک هفته در آب نگهداری کرد.
خواص دارویی و درمانی:
دم کرده ریشه و گل آن پایین آورنده تب، ادرار آور، آرام بخش و تهوع آور است. پماد ریشه آن در درمان سوختگی با جلوگیری از ایجاد اسکار به کار می رود .
حتی درجنگ جهانی اول در درمان کسانی که در معرض گاز خردل قرار گرفته بودند از آن استفاده می شد.
طریقه مصرف:
با توجه به سمی بودن همه قسمت های گیاه حتما به متخصص مراجعه نمایید.
هرس:
این گیاه با نوجه به بوته ای بودن و شکل خود نیازی به هرس ندارد و تنها با تقسیم آن میتوان هم از تراکم ریشه کاست و هم به تکثیر آن پرداخت.
آفات و بیمارها:
این گیاه به ندرت دچار آفات و بیماری هایی نیز میشود. پوسیدگی ساقه، تاول سیاه و نقطه برگ های سیاه گاهی ممکن است در موگه بروز نماید.
در ایران این گل زنگوله ای برفی در نواحی شمالی مرتفع البرز به صورت وحشی یافت میشود.
موگه گل ملی یوگوسلاوی و فنلاند محسوب میشود.
عکس هایی دیگر از گل موگه :
